در مورد نظریه‌ی وحدت وجود حکما و فلاسفه و مکاتب مختلفی مانند صوفیه و غیره نظرات مختلفی داده‌اند. در این بین عرفای بزرگی مانند ملاصدرا برخی از این‌ها را تکفیر و تکذیب کرده. سرکرده‌ی عرفان حلقه نیز در این رابطه نظریه‌ای داده و گفته: «عالم وحدت به عالمی اطلاق می‌گردد که ادراکی بوده، در آن انسان به درک تن واحده بودن جهان هستی می‌رسد.»

ذکر و یاد خداوند بنیه‌ و شاکله‌ی اصلی عبادت است؛ درحالی که شبهه عرفان پوشالی حلقه، مخاطبین را از این امر مهم باز می‌دارد. به این بهانه که شما تنها با حضور قلب دیگر نیازی به ذکر خداوند ندارید و یاد کردن شخص برای کسی است که حضور ندارد و غایب است. درصورتی که خداوند به صراحت در قرآن کریم به آن اشاره کرده...

جناب عبدالبهاء، از جهان‌گیری ادعای پیامبری پدر خود، با تعبیر برهان عقلی یاد کرده است. این در حالیست که اولاً: جهان‌گیری ادعای حسینعلی نوری، چگونه می‌تواند به عنوان دلیلی بر حقانیت او قرار گیرد؟! ثانیاً: بر فرض پذیرش این ادعا به عنوان برهانی عقلی، می‌بایست بدانیم که چنین دلیلی، حداقل در حق پیامبرخوانده‌ی بهائیت صادق نیست.

تصوف را باید جریانی فرا فرقه‌ای دانست و این مطلب از ارتباط بزرگان صوفیه همچون صفی علیشاه و ظهیرالدوله به‌عنوان قطب دوم فرقه صفی علیشاهی با تشکیلات فراماسونر کاملا روشن می‌شود. ارتباط صوفیان با فراماسونرها تا زمان پهلوی نیز ادامه پیدا می‌کند. چنانچه گزارشی از ساواک به وابستگی پیروان فرقه صوفیه سلطان علیشاهی با تشکیلات فراماسونر اشاره می‌کند.

عالمان شیعی از دیرباز، برای اثبات حادثه جان‌سوز هجوم به خانه حضرت زهرا (سلام الله علیها) از منابع مورد قبول وهابیت استفاده کرده و مدارک محکمی ارائه داده‌اند. شاید این سوال به ذهن خطور کند که چرا متقدمین آنان این حقیقت تلخ را کتمان نکردند و حتی معاصرین از آن‌ها نیز در کتب و تالیفات خود به این ماجرا اشاره می‌کنند.

یکی از تهمت‌های قدیمی و بزرگ، ( وهابیت ) به شیعیان، این است که می‌گویند : شیعیان به قرآنی غیر از قرآن موجود در دست مسلمانان معتقدند ، چرا که شیعه معتقد است حضرت علی علیه السلام بعد از رحلت رسول خدا به جمع آوری قرآنی اهتمام ورزید که مصحف علی نامیده می‌شد