لیدی بلامفیلد در کتابش که به تأیید رهبران بهائی رسیده، به بخشی از نقش تدارکاتی عبدالبهاء برای نیروهای انگلیسی در اشغال فلسطین می‌پردازد. اما به راستی پیشوایان بهائیت به خوبی نشان دادند که نه تنها در دورویی بی‌نظیرند و از خیانت به دولتی مثل عثمانی که ثناگویش بودند هیچ ابایی نداشتند؛ بلکه بر خلاف شعارهای صلح‌طلبی خود، برای ادامه‌ی جنگ نیز گام برداشته‌اند.

یکی از بهانه‌هایی که اعضای تشکیلات بهائیت به وسیله‌ی آن، سعی در ایجاد نفرت علیه حکومت و تخریب جمهوری اسلامی ایران را دارند، ارتباط کشورمان با دولت روسیه است. در این راستا با طرح مسائلی نظیر، جدا کردن مناطقی از ایران توسط امپراطوری روس‌تزار را بهانه‌ای برای خیانت جمهوری اسلامی به ایران در پی این ارتباط مطرح می‌کنند.

آن‌چه در ماجرای پس از اعدام علی‌محمد باب جلب توجه می‌کند، حضور کنسول روس تزار بر سر جنازه‌ی باب، گریه‌ی وی بر جسد به خاک افتاده‌ی او و تصویربرداری از آن است. اما به راستی چرا نماینده‌ی کشوری که سال‌ها با ایران جنگیده، سرزمینش را غصب، بسیاری از مردمان آن را کشته و اموالشان را غارت نموده، باید بخاطر مرگ باب افسوس بخورد؟!

طبق متن اقدس بهاء، اگر مردم کشوری گرفتار دیکتاتوری ظالم شوند و یا مورد تجاوز و سلطه‌ی قدرت‌های بیگانه قرار گیرند، به هیچ‌وجه حق اعتراض و آزادی‌خواهی ندارند! لذا وجود همین احکام و قوانین در فرقه‌ی بهائیت، باعث شده که این فرقه محبوب متجاوزین و ستمگران شود و ضمن برخورداری از حمایت‌های بی‌دریغ آنان، ابزار سرکوب آزادی‌خواهان گردد.

دومین پیشوای بهائیت عبدالبهاء، در سخنرانی‌هایش آمریکا را صلح طلب معرفی نمود و مدعی شد، هیچ کشوری جز آمریکا نمی‌تواند صلح را ایجاد کند. آری؛ جهانیان دیدند که چگونه پیش‌گویی عبدالبهاء غلط از آب درآمد و آمریکا بمب‌های اتمی خود را به عنوان پیام صلح و دوستی به مردم جهان هدیه کرد و صدها هزار انسان را به کام مرگ فرستاد!

مبلّغان بهائی ادعای ارتباط با استعمار را از جمله تهمت‌هایی معرفی می‌کنند که اخیراً دشمنان بهائیت به این فرقه وارد کرده‌اند. این در حالیست که پیامبرخوانده‌ی بهائیت، به حمایت استعمار روس‌تزار از بهائیت اعتراف کرده و نیت آن را خدایی برشمرده است. اما به راستی کدام عقل سلیمی، ادعای نیّت خدایی اشغالگر و متجاوز را می‌پذیرد؟!