پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شاید یک مقاله‌ی کوتاه گنجایش پرداختن به جنایات استعمار بزرگ انگلیس را نداشته باشد، اما برای درک هرچه بیشتر اظهارات پیشوایان بهائیت در خصوص عدالت‌گستری و صلح‌دوستی انگلیس، ناچار به ذکر گوشه‌ای جنایات و نسل کشی‌های استعمار پیر هستیم. جنایاتی که هرچند به دزدی، غارت، استثمار، کشتار و نسل‌کشی در قاره‌ها و کشورهای مختلف اختصاص نداشته، اما به جهت رعایت اختصار، تنها به ذکر گوشه‌ای از نسل کشی‌های انگلستان در برخی کشورها خواهیم پرداخت.
هند: طی اشغال هند توسط نیروهای بریتانیا،‌ بر اساس منابع مختلف تاریخی، در دهه 1770 میلادی بیش از 10 میلیون هندی تنها در ایالت بنگال این کشور، بر اثر قحطی و گرسنگی، بیماری، بدرفتاری و شکنجه به دست نظامیان انگلیس و یا بر اثر فشار کار اجباری جان خود را از دست دادند. از سال 1942 نیز قحطی دیگری به دلیل تصمیم استعماری دولت بریتانیا در هندوستان به وقوع پیوست که در حدود 5 میلیون هندی دیگر را به کام مرگ کشاند.[1]
ایران: مابین سال‌های 1917 تا 1919 م در پی اشغال ایران به دست انگلیس، بیش از 40 درصد جمعیت ایران معادل 9 میلیون نفر به دلیل قحطی عمدی و بحران مدیریت شده توسط انگلستان جان خود را از دست دادند.[2]
عراق: دولت انگلیس درسال‌ 1919 م و سال 1920 م آزمایش سلاح‌های شیمیایی بر روی مردم عراق انجام می‌داد و درسال‌ 1925 م نیز از این‌ سلاح‌ها برای‌ سرکوب‌ اهالی‌ سلیمانیه‌ عراق‌ استفاده‌ کرد. در آوریل 1940 م، بمب‌افکن‌های ارتش بریتانیا حملاتی فزاینده علیه شهرهایی انجام دادند که دارای هیچ نوع تأسیسات و اهمیت نظامی نبودند.[3]
آلمان: دولت انگلستان در 11 می 1940 م، دستور بر انجام حملات هوایی گسترده علیه مردم غیرنظامی آلمان صادر کرد که در پی هزاران غیرنظامی زنده زنده کباب شدند. در حمله نظامی استراتژیک به شهر درسدن آلمان، در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم، 1300 بمب­ افکن نیروی هوایی بریتانیا و ایالات متحده، بیش از 3900 تن بمب و مواد آتش­ زا بر روی شهر رها کردند و 600 هزار نفر زنده زنده در آتش سوختند.[4]
این در حالیست که دومین پیشوای بهائیت عبدالبهاء، ضمن ارسال لوح و تمجید از عدالت‌ورزی استعمارپیر انگلستان [5]، طی نطقی در کلیسای کلبگ زوی هوکس در لندن (مورخ 30 دسامبر 1913 م) ایراد نمود، از استعمار انگلیس حمایت کرده و تحقق صلح جهانی را به دست انگلیس دانسته است: «لهذا چون ملّت انگلیس نجیب است و دولت انگلیس دولت عادله است! امید چنان است که سبب شود تا علَم صلح در جمیع عالم بلند گردد و وحدت عالم انسانی مشاهده گردد...».[6]
اما به راستی کشوری که سیاهه‌ی جنایاتش را هیچ کتابی گنجایش ندارد، چگونه می‌تواند توسط مدعیان پیشوایی الهی، در زمانی که در اوج اشغالگری و ستمگری مستقیم بود، نماد عدالت و امید برقراری صلح جهانی خطاب شود؟! و اگر این ثناگویی‌ها و خوش‌خدمتی‌ها، چاپلوسی نیست، پس چیست؟!

پی‌نوشت:
[1]. جهت آشنایی بیشتر، مراجعه کنید به سایت خبری مشرق، مقاله‌ی: مروری بر چهارصد سال جنایات بریتانیای کبیر، کد خبر 178465، 1391/11/16، کلیک کنید...
[2]. جهت آشنایی بیشتر، مراجعه کنید به سایت خبری مشرق، مقاله‌ی: هولوکاست 9 میلیون ایرانی به دست بریتانیای کبیر
[3]. جهت آشنایی بیشتر، مراجعه کنید به سایت خبری مشرق، مقاله‌ی: مروری بر چهارصد سال جنایات بریتانیای کبیر، کد خبر 178465، 1391/11/16، کلیک کنید...
[4]. همان.
[5]. عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، ج 3، ص 347.
[6]. عباس افندی، خطابات، ج 3، ص 90.