پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در نامه‌ هایی که به قبائل می‌ فرستادند به موضوع خمس اشاره ‌می‌ کردند؛ مالک بن مراره فرستاده حاکم حمیر از طرف او نامه و اسلام آوردنشان را در ماه رمضان سال نُهم خدمت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) رساند. پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به حارث و نُعیم بن عبد کلال، نعمان قَ

ابن جوزی می‌گوید: «قرآن تبیان برای هر چیزی است، ولی این تبیان بودن، یا به نص قرآنی است، یا به‌وسیله سنت پیامبر و اجماع مسلمانان.»
زادالمسیر فی علم التفسیر، ابن جوزی، ص790.
مقاله: «قرآنیان چه کسانی هستند؟»

از يحيی بن سعيد درباره نماز خواندن امير پشت سر امام سؤال شد. وی در پاسخ گفت: روايتی به ما نرسيده است كه عمر و عثمان در ماه رمضان با مردم در مسجد پشت سر امام ايستاده باشند.
المدونة الکبری، مالک بن أنس، ج1، ص224.

بخاری از ابوهریره از قول پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل می‌ کند: «چیزی که توسط حيوانی تلف شود، صاحب حیوان ضامن آن نیست؛ کارگر چاه که در آن بیفتد و جان خود را از دست بدهد، کسی در قبال آن ضامن نیست؛ کسی که در معدن کار می‌ کند و جان خود را در آن از دست می‌ دهد، کسی ضامن آن نیست و در گنج‌هایی که پید

زمخشری می گوید: قول مشرکین به اینکه اگر خدا نمی خواست، ما بتها و فرشتگان را نمی پرستیدیم، خود دو کفر است که بر سه کفر دیگر مشرکین اضافه می شود. یک کفر، پرستش ملائکه پرستش غیر خداوند است و کفر دیگر اینکه عبادت آنها خواست خداوند است.

مشرکین ملائکه را دختران خدا می دانند؛ اطلاق جزء دانستن برای خداوند توسط مشرکین به معنی عِدل و همتا قائل شدن برای خداست. آنها با اعتقادشان به دختر داشتن خداوند، مثل و شبیه برای خداوند قرار می‌دهند.
تفسیر جامع البیان، طبری، ج20، ص562.