وهابیت عزاداری برای مردگان، حتی برای امام حسین را جایز نمی‌دانند، بلکه عزاداری برای کسی‌که سال‌هاست که از دنیا رفته است را حماقت می‌دانند. این در حالی است که روایات فراوانی هست که پیامبر برای مردگان عزاداری کرده است، تا جایی که در منابع روایی آمده است که پیامبر برای مادرش که سال‌ها قبل از دنیا رفته بود، عزاداری کرده است.

وهابیت با آمریکا ارتباط صمیمی دارد و در مقابل با کشورهای مسلمان به جنگ برخواسته و بر خلاف دستورات قرآنی عمل می‌کند. قرآن می‌فرماید: «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُم‏ [فتح/29] در برابر كفّار سرسخت و شديد، و در ميان خود مهربانند» اما وهابیت خلاف این آیه عمل کرده و مسلمانان سوریه و عراق را به کشتن می‌دهد.

وهابی‌ها به‌خاطر این‌که فهم درستی از دین ندارند، همه مسلمانان را متهم به شرک کرده و فقط خود را موحد می‌نامند و به همین جهت نام «موحدون» را بر خود قرار داده‌اند. آنان فقط کسانی را مسلمان می‌دانند که پیرو عقاید محمد بن عبدالوهاب باشد و دیگر مسلمانان را به خاطر اعتقاد به توسل، شفاعت و برخی دیگر از اعتقادات مشرک خطاب می‌کنند.

ابن‌تیمیه حرّانی گستاخانه جنگ‌های امیرالمؤمنین را برای قدرت و حکومت، نه برای دین می‌داند. در حالی‌که مناوی می‌نویسد: تمامی فقهای حجاز و عراق بر این باورند که حضرت علی در جنگهایش درست عمل کرده است و تمامی کسانی‌که با آن حضرت جنگیدند، ظالم و متجاوزند. حذیفه نیز گروهی که به سوی حضرت علی دعوت می‌کند را سوار بر کشتی هدایت می‌داند.

یکی از نمادهای دشمنی و کینه وهابیان نسبت به پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلم) و اهل‌بیت گرامی آن حضرت، جرم دانستن محبت اهل‌بیت (علیهم السلام)، تحمل نکردن فضائل آنان، برخورد فیزیکی و خانه‌نشین کردن راویان فضائل، جلوگیری از نقل و انتشار فضائل اهل‌بیت (علیهم السلام) و تحمل نکردن انتقاد از امویان است.

سرکرده وهابیت ابن تیمیّه حرّانی در تمجید از قاتلان امام حسن و امام حسین مى‌نویسد: «شیعه نمى‌تواند ایمان و عدالت على را ثابت کند، چون اگر به اسلام و هجرت و جهاد على که به تواتر ثابت شده است استدلال کند، خواهیم گفت که اسلام معاویه، یزید، خلفاء بنوامیه و بنوعباس، و همچنین نماز، روزه و جهاد آنان نیز به تواتر ثابت شده است.»