پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ مسأله‌ی وحدت اسلامی از دغدغه‌های همیشگی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) نسبت به دنیای اسلام بوده است، ایشان درباره لزوم وحدت می‌فرمایند: «امروز اتحاد اسلامى، برادرى اسلامى، همبستگى اسلامى، یکى از لازم‌ترین و واجب‌ترین وظایف همه‌ى جوامع اسلامى است و بایستى همه به این وظیفه ملتزم باشیم.»
همچنین ایشان فرمودند: امروز دو اراده در این منطقه با یکدیگر در تعارضند: یک اراده، اراده‌ی وحدت است؛ یک اراده، اراده‌ی تفرقه است. اراده‌ی وحدت، متعلّق به مؤمنین است؛ فریاد اتّحاد و اجتماع مسلمین از حنجره‌های با اخلاص بلند است و مسلمانها را دعوت می‌کنند به اینکه به مشترکاتشان توجّه کنند؛ اگر اینطور بشود و اگر این وحدت اتّفاق بیفتد، وضعی که امروز مسلمانها دارند، دیگر به این شکل نخواهد بود و مسلمانان عزّت پیدا خواهد کرد.
امروز شما ملاحظه کنید، از منتها الیه شرق آسیا در میانمار مسلمان‌کشی هست، تا غرب آفریقا در نیجریه و امثال اینها؛ همه‌جا مسلمانها [کشته می‌شوند]؛ حالا یک‌جا به دست بودایی کشته می‌شوند، یک‌جا به‌ دست بوکوحرام و داعش و امثال اینها کشته می‌شوند. یک عدّه‌ای هم در این آتشها می‌دمند؛ شیعه‌ی انگلیسی و سنّی آمریکایی مثل هم هستند؛ همه، دولبه‌ی یک قیچی هستند؛ سعیشان این است که مسلمانها را به جان هم بیندازند؛ این پیام، اراده‌ی تفرقه است که اراده‌ی شیطانی است؛ امّا پیام وحدت این است که اینها از این اختلافات عبور کنند، در کنار هم قرار بگیرند، با هم کار کنند.
اگر به اظهاراتی که از مستکبرین و متصرّفین فضاهای حیاتی ملّتها سر می‌زند توجه کنید، می‌بینید که دعوت به تفرقه است؛ از قدیم، به سیاست انگلیسی‌ها گفته می‌شد سیاستِ «تفرقه بینداز و آقایی کن»؛ فَرِّق تَسُد، آقایی کن به برکت تفرقه انداختن. از وقتی در این منطقه نشانه‌های بیداری اسلامی دیده شد، فعّالیّتهای ایجاد تفرقه بیشتر شد؛ اینها تفرقه را یک وسیله‌ای می‌دانستند برای اینکه بر ملّتها مسلّط بشوند.
از زمانی که احساس شد در این منطقه حرفهای نو، افکار اسلامی نو، ایستادگی ملّتها، زنده شدن و سرپا شدن ملّتها دارد وجود پیدا می‌کند، حرکت تفرقه‌آمیز دشمنان بیشتر شد؛ اسلام برای آنها مایه‌ی خطر بود وقتی بیداری به ملّت مسلمان داد؛ به نظر ما مهم‌ترین آمادگی امروز، عبارت است از اتّحاد بین مسلمین، و برحذر بودن مسلمانها از ایجاد اختلاف؛ فرقی نمی‌کند، همه‌ی فِرَق، شیعه و سنّی ندارد.
همه‌ی فِرَق اسلامی باید سعی کنند در اینکه اختلافات فکری خودشان را در زیر مشترکات فراوانی که وجود دارد، مورد اغماض قرار بدهند و از آن اغماض کنند. وجود مقدّس پیامبر اعظم، نقطه‌ی کانونیِ توجّه محبّتها و علائق آحاد ملّتهای مسلمان است. همه عشق می‌ورزند به پیغمبر؛ این نقطه‌ی کانونی است، این نقطه‌ی اصلی است. قرآن، محلّ توجّه و اعتقاد همه‌ی مسلمانان است؛ کعبه‌ی شریف همینطور؛ چقدر مشترکات بین مسلمانها زیاد است! این مشترکات را مورد توجّه قرار بدهند؛ عوامل دشمنان را، و عوامل استکبار را در منطقه بشناسند.
اگر مسلمانها متّحد باشند، وضع فلسطین آن‌چنان که امروز مشاهده می‌کنیم نخواهد بود؛ امروز وضع فلسطین، وضع سختی است؛ غزّه به یک‌ نحو، ساحل غربی آن به نحو دیگری. ملّت فلسطین، امروز زیر فشار شدید روزانه است؛ می‌خواهند مسئله‌ی فلسطین را از اذهان دور کنند و به فراموشی بسپارند. می‌خواهند منطقه‌ی غرب آسیا را -شامل همین کشورهای ما- که یک منطقه‌ی فوق‌العاده حسّاس راهبردی است، [یعنی] هم از لحاظ جغرافیایی، هم از لحاظ منابع طبیعی، هم از لحاظ گذرگاه‌های آبی یک منطقه‌ی حسّاسی است، به خودشان مشغول کنند؛ می‌خواهند مسلمان در مقابل مسلمان، عرب در مقابل عرب بِایستند و همدیگر را هدف بگیرند و یکدیگر را نابود کنند تا ارتشهای کشورهای مسلمان، مخصوصاً ارتش‌هایی که در همسایگی صهیونیست‌ها قرار دارند، روزبه‌‌‌‌‌‌‌روز تضعیف بشوند؛ هدف آنها این است.[1]

رهبر انقلاب در جمع میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی فرمودند: اگر کشورهای اسلامی در همه‌ی این منطقه‌ی وسیع - که یک بخش بسیار بزرگی از جمعیّت دنیا را تشکیل می‌دهند- نه در جزئیّات، [بلکه‌] در جهت‌گیری‌های کلّی با یکدیگر همراه باشند، دنیای اسلام به اوج ترقّی و تعالی خواهد رسید؛ [اینکه‌] در مسائل کلّی کنار هم دیده بشوند؛ همین دیده شدن در کنار هم، تأثیر دارد. اینکه رؤسای کشورهای اسلامی یا روشنفکران کشورهای اسلامی علیه یکدیگر حرف بزنند - ولو فقط حرف باشد- دشمن را جَری می‌کند؛ به دشمن امید می‌دهد.
همچنان‌که واقعیّت امروز، همین است. همین‌قدر که ما ولو در اظهاراتمان کنار یکدیگر قرار بگیریم، عظمت می‌بخشد به دنیای اسلام؛ عظمت می‌بخشد به شخصیّت امّت اسلامی. هرجا نمونه‌هایی از این اجتماع را ما مشاهده کردیم، ولو تن‌ها، جسمها در کنار هم قرار گرفتند، دیدیم انعکاس آن در دنیا مایه‌ی شرف و آبروی اسلام و مسلمین شد؛ مایه‌ی آبروی پیغمبر شد. نماز عید را که می‌خوانیم، کنار هم قرار می‌گیریم، می‌گوییم: «اَلَّذی جَعَلتَهُ لِلمُسلِمینَ عیداً وَ لِمُحَمَّدٍ صلّی‌الله‌علیه‌وآله ذُخراً وَ شَرَفاً وَ کَرامَتاً وَ مَزیداً»؛ صِرف کنار هم قرار گرفتن جسمها در نماز، برای پیغمبر مایه‌ی شرف است؛ برای امّت اسلامی مایه‌ی عزت و احترام است.[2]

پی‌نوشت:

[1]. بیانات مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی) در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی، ۲۷ آذر ۱۳۹۵.
[2]. بیانات مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی) در دیدار مسئولان نظام و میهمانان بیست و هشتمین کنفرانس بین‌المللى، ۱۹ دی ۱۳۹۳.