اخیرا شاهد قداره بندی و گرگ صفتی عده‌ای از دراویش سلطانعلیشاهی گنابادی بودیم که موجب کشته شدن چند تن از مامورین نیروی انتظامی و بسیج شدند. دراویش به بدترین شکل ممکن و به سبک داعش، اقدام به کشتن هموطنان و مامورین برقراری نظم جامعه کردند.

بزرگان دراویش با آموزه‌هایی که به مریدان خود می‌دهند، ایشان را از تحقیق و مطالعه بطور غیر مستقیم نهی می‌کنند و همین امر موجب می‌شود صوفیان همیشه در جهل خود باقی بمانند و البته بدین وسیله غلامان حقله‌ به گوش خوبی برای سردمداران خود باشند.

صوفیان برخلاف شیعیان اوصافی برای اولیای الهی تصور می‌کنند که با معارف شیعی و عقل متعارض است. مثلا معتقد هستند: «اولیاء الله کسانی هستند که مقام قدسی دارند و به خدا نزدیک‌ترند و نشانه نزدیکی آنها این است که قادر به اعمال فوق الطبیعه هستند.

آنچه که عرفای شیعه درباره تولی و تبری معتقد هستند، صوفیه به آن اعتقادی نداشته و در برخی موارد تولی یا تبری را نفی کرده و یکی را بدون دیگری قبول می‌کنند، و حال آنکه سفارش حضرات معصومین (علیهم السلام) توام بودن تولی و تبری است.

از جمله ایراداتی که از دیرباز به تصوف وارد است، رقص سماع است. طرفداران سماع برای اثبات آن آیات قرآن را تاویل برده و از روایات در تایید آن شاهد آورده‌اند. اما حقیقت آن است که سماع در میان صوفیه نیز دچار فراز و نشیب‌های فراوانی است.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- درحالی که برخی از دراویش به شدت سیاسی هستند و در امر سیاست دخالت‌ها می‌کنند، شعار صوفیه بر آن است که دراویش نباید در سیاست دخالت کنند. این در حالی است که قبل از این هم دراویش در امور سیاسی دخالت کرده و بر خلاف گفته بزرگان خود سخن گفتند.