منصور حلاج در میان صوفیه بعنوان شخصیتی منحرف معرفی شده است که با بیان عقاید کفرآمیز موجبات مخالفت گروه‌های زیادی از جمله علما و صوفیه را برای خود فراهم آورد. از جمله مخالفان وی حسین بن روح نماینده و وکیل امام زمان (عج) و شیخ صدوق و قطب راوندی بود.

علیرغم این‌که در قرآن و احادیث اسلامی و سخنان اهل‌بیت (علیهم السلام) درباره توحید فرمایشان گهرباری بیان کرده‌اند، اما صوفیه برخلاف سخنان ایشان، در سخنانشان مریدان را از بحث کردن درباره توحید منع کرده‌اند. و همین مساله است که بیانگر تفاوت سفارش آموزه‌های صوفیه و شیعیان است.

خرقه پوشی یکی از خصایص صوفیه است. به نقل از تذکره الاولیاء عطار یکی از افرادی که سالها خرقه پوشید، منصور حلاج است. عطار می‌گوید: «وقتی خرقه را به زور از تن حلاج درآورند، اندازه یکی از شپش‌ها نیم دانگ بود.»[تذکره الاولیاء، ص 316]

بنا بر روایات زرتشتی، یکی از جادوگران به زرتشت گفت: «بر تو چشم بد اندازم». زرتشت نیز همین پاسخ را به او داد. در این هنگام آن جادوگر سه بار بر زمین افتاد. سپس سوار بر اسب از آن دِه خارج شد. در راهِ رفتن، بدنش درد گرفت، پهلویش شکست، پاهایش از ران بگسست، و همان جا هم مُرد.