خداوند متعال در قرآن کریم، یکی از ویژگی‌های پیامبران الهی را سخن گفتن به زبان قومی که در آن مبعوث شده‌اند، معرفی می‌کند، اما بر خلاف این سنت الهی، اشخاصی نظیر علی‌محمد شیرازی (ملقب به باب) و حسینعلی‌نوری (ملقب به بهاءالله) که آگاهی کمی از زبان عربی نیز داشتند، کتاب‌های به ظاهر مقدسشان را به زبان عربی، نگاشته‌اند.