عید قربان
هر ساله به عید اَضحی (عید قربان) که نزدیک میشویم، برخی روشنفکرنمایان، ژست دفاع از حقوق حیوانات برمیدارند و ذبح گوسفند و تقسیم گوشت آن بین فقرا و نیازمندان را رفتاری وحشیانه و غیرانسانی مینامند! گذشته از بهانههای بنی اسرائیلی این جماعت حُقهباز، اما باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی نیز کاملاً مرسوم بوده و هست.
نشریه زرتشتی هُمازور، علیرغم تلاش موبدان زرتشتی برای مخفی نگه داشتنِ حقیقت، خواسته یا ناخواسته لب به اعتراف گشود و از رسم و رسومات بتپرستی در این آیین سخن گفت. به ادعای موبدان زرتشتی، نذر و قربانی و بوسیدن نیایشگاه و... از آیینهای بتپرستی است! اما طبق گزارش نشریه همازور، موبدان و زرتشتیان خود بیش از دیگران به این رفتارها مبتلا هستند.
نشریه زرتشتی همازور میگوید که قربانی کردن، از آیینهای بتپرستی است! از سویی، بزرگان و ناموَران ایران (از قبیل جمشید و هوشنگ و کیگشتاسپ و...) را در زمره کسانی میخواند که حیوانات را برای ناهید (آناهیتا، یا همان خدای آب) قربانی میکردند... قضاوت با خردمندان!
به گفته گزنفون، کورش پس از قربانی کردن حیوانات، رو به خدایان چنین گفت: «سپاسگزارم از اينكه به واسطه رودههاى قربانى، آيات آسمانى و فالها به من نموديد، كه چه بايد بكنم و از چه چيزها دوری جویم. مخصوصاً از اينكه هيچ گاه از يارى خودتان مرا محروم نکردید...».
هردوت (Herodotus) تاریخنگار بزرگ یونانی که همعصر هخامنشیان بود، مینویسد که کورش دوم (یا همان کورش کبیر) پیش از جنگ، تمام گله بز و همه گوسفندها و گاوهای پدر خود را گردآورد و در آنجا سر بُرید. سپس مهمانی بزرگی ترتیب داد و یاران خود را بر سر سفره نشاند.
هردوت (Herodotus) تاریخنگار بزرگ یونانی که همعصر هخامنشیان بود، مینویسد که پارسها برای خدایان قربانی میکنند. او میگوید که در میان پارسها رسم است که برای خدایان خود، از قبیل میترا (آلیلات) و ... همچنین برای ماه و خورشید و... قربانی میکنند.
عده ای از مغان، مأمور اجرای امر قربانی بودند. قربانی کردن بدین صورت انجام می گرفت که با این چوب دستیها (به نام اوروَرَ) آنقدر به سر گاو مورد قربانی میکوفتند تا گاو میمرد.