قربانی کردن حیوانات، در میان مغانِ ایران باستان، مرسوم بوده و هنوز هم میان زرتشتیان مرسوم هست. اما نکته‌ای جالب که زرتشتی‌پژوه گرامی، سید حسن فاطمی موحد، از منابع زرتشتی به دست آوردند، از این قرار است: «عده ای از مغان، مأمور اجرای امر قربانی بودند. قربانی کردن بدین صورت انجام می گرفت که با این چوب دستی‌ها (به نام اوروَرَ) آنقدر به سر گاو مورد قربانی می‌کوفتند تا گاو می‌مرد.» (هاشم رضی، شرح و ترجمه وندیداد، ج 2، ص 613)
جالب‌تر اینکه وقتی مسلمانان، گوسفندی را قربانی کرده و بخشی از گوشت آن را به نیازمندان می‌رسانند، "برخی" از زرتشتیان به این رفتار اشکال گرفته و آن را غیر انسانی می‌خوانند! لکن چگونه است که به رفتارهای سنگدلانه و کاملاً غیر انسانی موبدانِ خود ایراد نمی‌گیرند؟

پی‌نوشت:
هاشم رضی، وندیداد، تهران: چاپ سوره، 1376.