یکی از منابع فقهی و حقوقی زرتشتی، «شایست ناشایست» نام دارد که در فصل ۱۱، بند ۴، قربانی کردن گوسفند برای ایزدان و ارواح بزرگان زرتشتی از جمله اعمال شایسته و کرداری نیک شمرده شده است. همچنین در آن، شیوه تقسیم گوشت قربانی بیان شده است.

در کتاب سوم تاریخ هرودوت (Herodotus) پاره 25، درباره ی تازش هخامنشیان به حبشه آمده است که ارتش کمبوجیه (Cambyses) در میانه‌ی راه، با اتمام آذوقه مواجه شد. پس سربازان برای نجات از گرسنگی و مرگ، از هر ده‏ نفر يكى را به قرعه از بين خود انتخاب كردند، کشتند و خوردند. وقتى كبوجيه از اين ماجرا باخبر شد دستور بازگشت را صادر کرد.

در شریعت زرتشتی، آزار رساندن به بسیاری از جانداران و کشتنِ آنان کردار نیک محسوب می‌شود! برای نمونه در باور زرتشتی، در کالبد سگ آبی، روح مقدسی وجود دارد و بنا بر اوستا، وندیداد، فرگرد 14، بند 5-6، اگر کسی یک سگ آبی را بکشد، باید دَه‌ هزار مورچه، ده هزار لاک‌پشت، ده هزار مار، ده هزار قورباغه، ده هزار کرم خاکی، ده هزار مگس و ... را بکُشد تا گناهش آمرزیده شود! حال خود قضاوت کنید که اگر دین زرتشتی همچنان در ایران قدرت می‌داشت، آیا اثری از طبیعت و اکوسیستم باقی می‌ماند؟!

باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی کاملاً مرسوم بوده و هست. برای نمونه در یسنا، هات 11، بند 4 قربانی گوسفند در راه اهورامزدا کرداری نیک شمرده شده است و استاد ابراهیم پورداود (پدر اوستاشناسی ایران) نیز اشاره کردند که این پاره از اوستا، دقیقاً به معنی قربانی کردنِ گوسفند (به دست ایمان‌داران زرتشتی) است.

باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی کاملاً مرسوم بوده است. از آن جمله می‌توان به نقوش برجسته استخر فارس اشاره کرد که در آن، تصوير مُغ (موبد)ى كه بزغاله‏‌اى را براى قربانى مى‏‌برد، ديده مى‏‌شود.

قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی نیز کاملاً مرسوم بوده و هست. از جمله می‌توان به وَرَهرام‌یَشتِ اوستا اشاره کرد که در آن، اهورامزدا به زرتشت دستور می‌دهد که گوسفندی سفید گرفته، ذبح کند و پیروان خود را بر آن مهمان کند.