حقّی که خدا را به آن قسم می‌دهیم، حقی است که خود خداوند بر ذمه خود پذیرفته است، نه حقی که بنده بر خداوند پیدا کرده باشد و اینگونه تعابیر، ناشی از لطف و عنایت خداوند متعال به بندگان صالح و شایسته است، تا جایی که خود را مدیون و بندگان خود را ذی حق می‌شمارد. در واقع این تعابیر، انسان‌ها را به طاعت و بندگی خداوند ترغیب و تشویق می‌کند...