حضرت عباس (ع) بر اثر بندگی خدا به مرحلهای عالی رسیده بود که به خوبی حق را از باطل تشخیص میداد و روشن بینی و بصیرت خاصی داشت که هرگز حق را رها نکرد و در دام باطل گرفتار نگشت.