توحید در اهل حق
بنا بر اندیشه اهل حق "دُر" یکی از مراتب تجلی حق‌تعالی است که در باور یارسانیان معانی و مفاهیم اسطوره‌ای و نقل‌های اساطیری درباره این واژه شده است به‌گونه‌ای که سبب شده است استنباطات غیرعلمی و غیرواقعی از واژه "دُر" ارائه دهند. اما با دقت در مفاد ابیاتی که از "دُر" بحث می‌کند می‌توان استنباط کرد که منظور از "دُر" یک بیان استعاری است.
منابع مطالعاتی اهل حق معنا و مفهومی که از واژه "دُر" ارائه می‌دهند، معنای یک شیء مادی درعین‌حال ارزشمند را در بردارد به گونه‌ای که آن شیء، مخزن و گنجینه عالم طبیعت به شمار رفته و با انفجار آن عالم طبیعت به وجود آمده است، درحالی‌که که چنین نگرشی با توحید خداوند متعال که اهل حق مدعی آن هستند، سازگار نیست.
علیرغم اینکه متون کلامی فرقه اهل حق برای خداوند متعال قائل به هزار اسم هستند، اما با کاوش و جستجوی در آثار این فرقه، نه تنها درمجموع متون آیینی که بیش از صد هزار بیت شعر تخمین زده می‌شود، نمی‌توان این هزار اسم را یافت و استخراج کرد. بلکه برخی از متون اصلی آئین یاری به برخی از اسماء و صفات ثبوتی خداوند متعال اشاره کرده‌اند.
نقل‌های اساطیری و افسانه‌سازی همواره بر باور و اندیشه اهل حق حاکم بوده است. منابع کلامی فرقه اهل حق درباره خلقت هستی مطالبی بیان می‌کنند که با منابع وحیانی و آسمانی قابل تطبیق نیست و با این سخن برای خداوند جسم و مکان فرض کرده‌اند و او را قابل رؤیت دانسته‌اند.
اهل حق علیرغم اعتقاد به توحید و یگانگی خداوند متعال تفاسیر خاصی از خداشناسی مطرح می کنند. اهل حق معتقد هستند که خداوند در روز ازل که چیزی وجود نداشت، درون "دُر"(مروارید) سربسته ای بنام "دُرة البیضاء" بود وآن "دُر" هم در"دریا" بود که با شکافتن آن دُر جهان پیرامون ساخته شد.