انتقاد از حکومت
عبدالحمید از شعار وفاق ملی که توسط رئیس‌جمهور مطرح شده، سوءاستفاده می‌کند و در قالب توصیه به او، درخواست‌های غیرقانونی خود را بار دیگر تکرار می‌کند؛ وی مخالفان نظام را تبرئه کرده و درخواست پست‌های حساس برای اهل‌سنت می‌کند و هرکسی که در مقابل این خواسته‌هایش مقاومت کند را تندرو می‌نامد؛ در حالی که وفاق ملی ضابطه دارد و حقوق پیروان مذاهب و ادیان مورد پذیرش، طبق قانون اساسی محفوظ بوده و آنان دارای احترام کامل هستند.
عبدالحمید خوشحالی خود را از چینش کابینه چهاردهم اعلام کرد و گفت چهار زن و یک اهل‌سنت وارد کابینه شده‌اند؛ این در حالی است که رسم همه دولت‌ها این بود و بین یک تا 4 زن در همه ادوار ریاست‌جمهوری، در هیئت دولت حضور داشتند و حتی در دولت دهم، وزن زنان کابینه در حضور دائم آنان در جلسات، بیش از این دوره بود؛ پست‌هایی که در گذشته به اهل‌سنت داده شده بود نیز بیش از معاونت امور توسعه روستایی و مناطق محروم اعتبار داشت که مورد تقدیر عبدالحمید قرار نمی‌گرفت.
عبدالحمید ادعا می‌کند که انتقادات خیرخواهانه‌ای علیه نظام دارد و مدعی است که در کشورهای دیگر به منتقدین پاداش می‌دهند. وی گفته است: «اگر امروز زندانیان سیاسی را آزاد کنید، همین فردا پول شما ارزش پیدا می‌کند». ظاهر سخنان او نشان می‌دهد که به بهانه مزایای انتقاد، در حال مخالفت با حاکمیت است و قصد جریان‌سازی علیه جمهوری اسلامی و مسئولین آن را دارد.