پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در توصیه‌هایش به دولت جدید و در مخالفت با سیاست دولت‌های سابق جمهوری اسلامی، آنان را به تندروی متهم کرده و می‌گوید: «افراط و تندروی برای همه، نقصان دارد. در هر مذهب و گرایشی که تندروی بیاید، سبب بدنامی آن مذهب و گرایش می‌شود. تندروی در اسلام به این دین ضربه کاری می‌زند. در طول تاریخ، ضربه‌ای که مسلمانان تندرو به اسلام زده‌اند، دشمنان نزده‌اند. ... علامت زوال یک دین و مذهب و حکومت و نظام و سیستم و دولت است که تندروها در آن نفوذ کنند. توصیه بنده به تمام حکومت‌ها و دولت‌ها در تمام دنیا آن است که به تندروها و مداحان، دل خوش نکنند».[1]

این سخنان به طور کلی صحیح و در افکار عمومی، مورد پسند بوده، ولی مصداق این عبارت است: «كلمةُ حقٍ یراد بها باطلٌ».[2] «سخن حقى كه معنى باطلى از آن اراده شده است»؛ زیرا اصطلاح «تندرو» توسط دشمنان نظام برای نفرت از انقلابیون ایجاد شده و به آنان نسبت داده می‌شود و کسی که بیش از بقیه به آرمان‌های نظام مقید باشد، به او تندرو می‌گویند. تقسیم‌بندی تندرو و معتدل (میانه‌رو) تقسیم صحیحی نیست، بلکه باید در مقابل اصطلاح معتدل، منحرف گفته شود.

رهبر انقلاب در این‌باره می‌فرماید: «ما از ادبیّات سیاسی دشمن استفاده نکنیم؛ ... دشمنان انقلاب ... تعبیر ادبیّات تندرو و میانه‌رو را مطرح کردند؛ ... فلان جریان تندرو است، فلان جریان میانه‌رو است. آن روز، از همه تندروتر از نظر آنها، امام بزرگوار بود؛ امروز هم از همه تندروتر، به نظر آنها، این بنده حقیر هستم. میانه‌رو حرف قشنگی است، امّا اسلام این‌جوری حرف نمی‌زند؛ بفهمیم معارف اسلامی را.

اسلام طرفدار میانه و طرفدار «وسط» است: «وَ کَذلِکَ جَعَلنٰکُم اُمَّةً وَسَطًا»؛[3] «وهمان‌گونه شما را امت میانه‌ای قرار دادیم»؛ امّا «وسط» در اسلام چیست؟ در مقابل تندرو است؟ نه، «وسط» در مقابل منحرف است؛ ... راه میانه یعنی راه مستقیم، راه جادّه. اگر از این راه مستقیم منحرف شدید، این غیر میانه است. پس در مقابل میانه‌رو، تندرو نیست؛ در مقابل میانه‌رو، منحرف است. ... امّا در جادّه، بعضی‌ها تندتر می‌روند و بعضی‌ها کندتر می‌روند. تند رفتن در صراط مستقیم، چیز بدی نیست؛ «سابِقوا اِلی‌ مَغفِرَةٍ مِن رَبِّکُم»؛[4] «به پیش تازید برای رسیدن به مغفرت پروردگارتان» جلوتر بروید.

آن‌هایی که امروز در بیرون از مرزهای کشور می‌گویند تندرو، مقصودی دارند و معنایی مورد نظرشان است. دوستان ما و برادران ما در داخل مراقب باشند، آنچه مقصود او (دشمن) است، تکرار نکنند. آن‌هایی که می‌گویند تندرو، منظورشان کسانی است که در راه انقلاب مصمّم‌تر و پایدارترند؛ حزب‌اللّهی‌ها را می‌گویند تندرو. میانه‌رو [هم‌] کسی است که در مقابل آنها تسلیم باشد.

... قاطبه ملّت ایران طرفدار انقلابند، دنباله‌روِ انقلابند و پافشاری بر انقلاب می‌کنند؛ آنها به این می‌گویند تندرو. چرا ما تکرار کنیم حرف آنها را؟ به داعش هم می‌گویند تندرو؛ (آیا) داعش تندرو است؟ داعش ... منحرف از اسلام، منحرف از قرآن، منحرف از صراط مستقیم است. ما به این معنا تندرو نداریم. توجّه کنند ادبیّاتی که دشمن به کار می‌برد و معنای خاصّی را که در نظر دارد، ما تکرار نکنیم».[5]

با این تذکر رهبر انقلاب، باید گفت اگر در انقلاب اسلامی، افرادی که بر مبنای اصول و قانون اساسی رفتار می‌کنند و منحرف نشوند، مورد تقدیر بوده و میانه‌رو هستند؛ چه در کارشان سرعت داشته باشند و حجم کارشان بالا باشد و چه با سرعت کمتری عمل کنند. عبدالحمید کسانی که همین سیاست‌ها را داشته، مورد انتقاد قرار داده و به آنان تندرو می‌گوید.

عبدالحمید می‌گوید: «برای ایجاد همدلی، «نگاه یکسان»، «عدالت» و «آزادی» بین ملت ایران لازم است».[6] وی با این سخنان از شعار وفاق ملی که توسط رئیس‌جمهور مطرح شده، سوءاستفاده می‌کند و مخالفان نظام را تبرئه کرده، هر کسی که در مقابل این خواسته‌هایش مقاومت کند را تندرو می‌نامد؛ در حالی که باید گفت، شعار آشتی و وفاق ملی کمی فریبنده و قابل سوءاستفاده است؛ نظام اسلامی و مردم ایران با هم‌وطنان خود قهر نیستند و طبق قانون اساسی، حقوق پیروان مذاهب و ادیان مورد پذیرش، محفوظ و دارای احترام کامل هستند و با عدالت با آنان برخورد می‌گردد و آزادی‏‌های سیاسی و اجتماعی افراد، در حدود قانون تأمین شده است؛ وفاق ملی، ضوابطی دارد که از آن ضوابط، مرزبندی روشن با دشمنان مثل آمریکا، اسرائیل و نیز فتنه‌گران است؛ نمی‌توان به بهانه شعار جدید وفاق ملی، سیاست‌های اصولی قبلی را تندروی نامید و خواستار درخواست‌های غیرقانونی شد.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در ۹ شهریور ۱۴۰۳.
[2]. نهج البلاغه، حکمت ۱۹۸.
[3]. سوره بقره، آیه ۱۴۳.
[4]. سوره حدید، آیه ۲۱.
[5]. بیانات رهبر انقلاب در دیدار مردم نجف‌آباد در ۵ اسفند ۱۳۹۴.
[6]. سخنان عبدالحمید در ۹ شهریور ۱۴۰۳.