پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید با اشاره به برگزاری مراسم تنفیذ و تحلیف رئیس‌جمهور دوره چهاردهم و معرفی کابینه دولت جدید به مجلس، گفت: «با توجه به سخنان جناب آقای پزشکیان که از حقوق زنان و حقوق اقوام و مذاهب سخن گفتند و دردهای ملت ایران را مطرح کردند، مردم امیدوار شدند؛ ... تبعیض کار تندروها و بی‌انصافان است. ... منصفانه این است که تبعیض‌های ۴۶ ساله به پایان برسند؛ ... بوی عدالت و انصاف می‌آید. مناسب است که در کابینه جدید هم زنان و هم اقوام و مذاهب حضور داشته باشند. مهم‌ترین اقتدار و قدرت برای یک کشور، وحدت و انسجام ملی است. این با انصاف و نگاه یکسان حاصل می‌شود. ... توصیه ما آن است که افراد شایسته و لایق در مدیریت‌ها به‌ کار گرفته شوند».[1]

عبدالحمید بارها گفته که منادی وحدت بین شیعه و سنی است و بارها نیز در ظاهر، مطالب مختلفی در تأیید این موضوع بیان کرده است. گرگیج نیز در حمایت از او گفت: «عبدالحمید عالِمی ربّانی هستند که در مواضع خود به دنبال منافع شخصی نیستند، بلکه مصالح ملت و کشور را به طور عموم در نظر می‌گیرند و به فکر امنیت جامعه هستند»؛[2] برای قضاوت درباره فردی مانند عبدالحمید که تجربه سالیان طولانی فعالیت سیاسی و مذهبی دارد و بر اساس این تجربه، رفتارهای سیاسی همانند بسیاری از سیاسیون دیگر داشته، باید از قضاوت در ظواهر فاصله گرفت. یکی از راه‌های شخصیت شناسی سیاسی وی، بررسی رفتار و مواضع او در بزنگاه‌هاست؛ وی در همه بزنگاه‌هایی که کشور در شرایط بحرانی، امنیتی و سیاسی قرار داشت، مثل فتنه ۸۸، ۹۸ و اغتشاشات ۱۴۰۱، در جبهه مقابل نظام جمهوری اسلامی قرار گرفت و گاهی فراتر از همراهی، خودش نیز در حوادث دارای نقش بود و از بازیگران اصلی ماجرا شد.

او در هر دوره از انتخابات کشور، ابتدا به عنوان حامی انقلاب، سخن از تبعیض در کشور زده و برای بهبود کار، رفع تبعیض را به عنوان راهکار پیشنهاد می‌دهد؛ دفتر او قبل از انتخابات می‌گوید که وی از کسی حمایت نکرده و نخواهد کرد، اما برخی از نامزدهای انتخابات، جهت جلب نظر وی، به او قول‌هایی می‌دهند؛ سپس او نظر خود را گاهی رسمی و گاهی غیررسمی منتشر می‌کند؛ وی در دور دوم ریاست‌جمهوری آقای روحانی، پس از گرفتن قول چند سفیر اهل‌سنت، صراحتاً گفت: «آقای روحانی به عنوان رئیس‌جمهوری، از نگاهی فراقومی و فرامذهبی برخوردار است و این دیدگاه، اقوام و مذاهب و ادیان را امیدوار کرده است»[3] و پس از انتخابات به خواسته‌اش نرسید.

البته برخی از نامزدهای انتخاباتی قولی به او ندادند و در این موارد روش او این بود که نظر صریح نداده و از قول او از نامزدی حمایت شده و پس از مدتی به دادخواهی از طرف اهل‌سنت برمی‌خیزد و قول داده نشده را درخواست می‌کند؛ وی در دوره قبل، پس از یک سال به مقابله با دولت پرداخت و او را ناکارآمد دانست و از تبعیض و فساد سخن گفت و مدعی شد که از آبروی خود برای رئیس‌جمهور هزینه کرده و چیزی رخ نداده است؛ اکنون نیز که قولی از نامزدهای انتخاباتی به او نرسیده، خطاب به رئیس‌جمهور می‌گوید: امید است که به وعده‌اش در رفع تبعیض عمل کند و حال منتظر گرفتن پست‌هایی برای اهل‌سنت است. این خواسته او با ادعای طرفداری از شایسته‌سالاری هم در یک راستا نیست.

سخن اصلی این است که وی در این ایام، سخن از انصاف زده، توصیه به آن می‌‌کند و می‌گوید: بوی عدالت و انصاف می‌آید و امید است تبعیض‌های ۴۶ ساله به پایان برسد. این سخن او کاملاً ناعادلانه و غیرمنصفانه است.

بیش از ۱۴۰۰ عضو هیئت علمی اهل‌سنت در دانشگاه‌های کشور فعالیت می‌کنند.[4] ۱۷۰۰۰ مسجد و ۱۲۰۰۰ امام‌جمعه و جماعت و صدها مرکز دینی اهل‌سنت و ۱۷۰۰ مدیر اجرایی سنی، در بخش‌های مدیریتی به برکت انقلاب و جمهوری اسلامی فعالیت دارند. محرومیت‌زدایی به ویژه از مناطق مرزی کم‌برخوردار و همچنین بهبود وضع معیشتی مردم، از اولویت‌های دولت قبل بود؛ رویکرد جمهوری اسلامی، تقویت وحدت و انسجام در میان امت اسلامی است؛ رئیس‌جمهور شهید، صدق ادعای جمهوری اسلامی در تلاش برای وحدت‌ آفرینی را حمایت از آرمان ملت فلسطین، بدون توجه به مذهبشان دانست؛ در حالی که بسیاری از کشورهای عربی دست از حمایت فلسطین برداشته‌اند.[5]

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در 5 مرداد 1403.
[2]. خبرگزاری دانشجو، «حمایت قاطع گرگیج از مواضع انتخاباتی عبدالحمید»، ۲۶ خرداد ۱۴۰۰.
[3]. انسجام ملی، «عبدالحمید: همچنان از روحانی حمایت می‌کنیم»، 23 آذر 1395.
[4]. شهر خبر، «رستمی: اهل‌سنت ۱۲۰۰۰مسجد و ۱۴۰۰عضو هیئت علمی در کشور دارند»، ۲۶ ارديبهشت ۱۴۰۳.
[5]. کیهان، «رئیسی: امروز شیعه وسنی در کنارهم کارهای بسیاری را در کشور رقم زده‌اند»، ۱۰ شهريور ۱۴۰۲.