پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ انجمن حجتیه در شمار جریان‌های استعماری یا در جهت منافع استعمار و استکبار است و ازجمله اندیشه‌های این جریان بی اعتقادی رهبران آن به تشکیل حکومت اسلامی پیش از ظهور است. این جریان تشکیل حکومت در زمان غیبت را به معنای قائل شدن به اتمام رسالت برای امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) و برافراشتن پرچم خلافت و دجالی می‌‌پندارند و معتقدند که تشکیل حکومت اسلامی در غیاب حضرت حجت به شکست می‌انجامد.[1]

تشکیل حکومت برای بشر، یک امر ضروری عقلی است؛ زیرا اجتماع بدون حکومت، به هرج و مرج مبتلا می‌شود؛ حکومت، تنظیم کننده امور فرد و اجتماع، اجرا کننده حدود، تأمین کننده عزت و استقلال جامعه انسانی و سبب توسعه و تکامل علوم و فنون بشری است.

در تمام جوامع بشری تا آن‌جا که تاریخ نشان می‌دهد، نوعی حکومت وجود داشته است. این بدان معنا است که بشر در هر مرحله‌ای از دانش و فرهنگ باشد، ضرورت وجود حکومت را درک می‌کند و می‌داند که زندگی اجتماعی بدون وجود حکومت و نظم و قانون، حتی یک روز هم امکان پذیر نیست و مشخص است که حاکم اگر مسلمان و معتقد به اجرای احکام اسلامی باشد، بسیار بهتر است از کسی‌که این ویژگی‌ها را نداشته باشد. علاوه بر آن دلایل زیادی بر لزوم تشکیل حکومت حتی در زمان غیبت وجود دارد؛ که در ادامه چندین دلیل را مورد بررسی قرار می‌دهیم:

سنت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله):
سنت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) خود بهترین دلیل بر لزوم تشکیل حکومت اسلامی، حتی در زمان غیبت امام معصوم (علیهم‌السلام) است، زیرا پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، اولاً: خود تشکیل حکومت دادند؛ به اجرای قوانین و برقراری نظام‌ اسلام پرداختند؛ به اداره امور جامعه برخاستند. هم‌چنین والی به اطراف می‌فرستادند؛ به قضاوت می‌نشستند؛ قاضی نصب می‌کردند؛ سفیرانی به خارج نزد رؤسای قبایل و پادشاهان روانه می‌کردند؛ معاهده و پیمان می‌بستند؛ جنگ را سرپرستی می‌کردند و خلاصه، احکام حکومتی را به جریان می‌انداختند.

ثانیاً: آن بزرگوار برای پس از خود، به فرمان خدا حاکم تعیین کرد. وقتی خداوند متعال برای جامعه پس از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حاکم تعیین می‌کند، به این معناست که حکومت پس از رحلت رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز لازم است.[2]

ضرورت استمرار اجرای احکام:
اجرای احکام الهی که تشکیل حکومت رسول اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را ضروری کرد، منحصر و محدود به زمان آن حضرت نیست. طبق آیات قرآن،[3] احکام اسلام، محدود به زمان و مکان خاصی نیست و تا ابد باقی و اجرایش لازم است. آیا برای مدت طولانی _از زمان غیبت صغرا تاکنون و تا زمان ظهور حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه) _باید احکام اسلام بر زمین بماند و اجرا نشود و هر که هر کاری خواست انجام دهد؟ آیا قوانینی که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در راه بیان، تبلیغ، نشر و اجرای آنها، 23 سال زحمت طاقت فرسا کشیدند، فقط برای مدت محدودی تشریع شده بود؟ آیا خداوند متعال، احکامش را به زمان معصوم (علیهم‌السلام) محدود و پس از آن، همه احکامش را رها کرده است؟ اعتقاد به چنین مطالبی یا اظهار به آن، بدتر از اعتقاد و اظهار به منسوخ شدن اسلام است.[4]

رویه مسلمانان صدر اسلام:
پس از رحلت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هیچ یک از مسلمانان، در این معنا تردید نداشت که حکومت لازم است. هیچ کس نگفت، حکومت لازم نداریم؛ بلکه در ضرورت تشکیل حکومت، همه اتفاق نظر داشتند. اختلاف، فقط در کسی بود که عهده دار این امر شود.

ماهیت و کیفیت قوانین اسلام:
دلیل دیگر بر لزوم تشکیل حکومت اسلامی در عصر غیبت، ماهیت و کیفیت قوانین اسلام است. ماهیت و کیفیت این قوانین به گونه‌ای است که اجرای آن‌ها جز با تشکیل حکومت اسلامی امکان پذیر نیست. چون اسلام چنین قوانین و برنامه‌هایی را جعل و تشریع کرده است، ضرورتا درباره مجری آن هم تصمیم گرفته است. حاکم اسلامی یعنی شخصی که در رأس یک تشکیلات وسیع اداری قرار می‌گیرد و با اجرای کامل قوانین الهی، مردم را اداره می‌کند.

پی‌نوشت:
[1]. جریان شناسی انجمن حجتیه، سلمان علوی‌نیک، سیدضیاءالدین، ص87.
[2]. جمعی از نویسندگان مجله مبلغان، امام مهدی عليه‌السلام، تنظیم: اكبر اسد عليزاده، ص479، قم، مديريت حوزه علميه قم، ۱۳۸۸.
[3]. «هَذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِيُنْذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ [ابراهیم/52] این (قرآن عظیم) حجت بالغ برای جمیع مردم است (تا خلایق از آن پند گرفته) و تا بدان وسیله خداشناس و خداترس شوند و تا عموم بشر خدا را به یگانگی بشناسند و صاحبان عقل، متذکر و هوشیار گردند.»
[4]. ولایت فقیه، امام خمینی (ره)، ص27.