پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ محمد علی طاهری بنیان گذار عرفان حلقه، قصد دارد عرفانی ایرانی و با فضای دینی را عرضه کند و بر این مطلب تاکید می کند که عرفان و مطالبی که بیان می شود قدمتی بالا دارند و با شاهد مثال هایی از اشعار عرفا که کلماتی مرتبط با مباحث او دارند سعی می کند به صورت مستند این ادعا را ثابت کند، لذا چند نمونه از اشعار و سخنانش را در همین باره ذکر می کنیم:
محمد علی طاهری در مقدمه کتاب« انسان، از منظر دیگر» می گوید: «کتاب حاضر، گوشه ی کوچکی از حرکت بزرگی است که در جهت اعتلای عرفان ایران صورت گرفته است، تا پیامرسان این واقعیت باشد که ایران پایگاه توانمندی برای عرفان دنیا بوده...»(1)

همچنین طاهری عنوان فصل اول کتاب « انسان از منظری دیگر» را « عرفان کیهانی(حلقه)» می نامد و بلافاصله شعری از سعدی شاعر محبوب ایرانی ذکر می کند: ‌‌
«سلسله موی دوست حلقه دام بلاست                 هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست»(2)

طاهری با مطرح کردن موجودی قدرتمند و باشعور به نام شبکه شعورکیهانی، مکتبی جدید ایجاد کرده است که ربطی به گنجینه عرفان اسلامی ندارد، زیرا عرفان حلقه پیشینه ای ندارد. طاهری برای اینکه مکتب خود را با سابقه نشان دهد شاهد مثال هایی از عرفا می آورد. در حالی که مقصود عرفا از این اشعار و عبارات، غیر مقصود طاهری است. در همین شاهد مثال ذکر شده از سعدی، منظور از کلمه حلقه، عرفان حلقه نیست. سعدی می گوید:
موی بافته شده دوست، همچون حلقه دامی است که آدمی را به بلا دچار می کند. هر کسی که در این حلقه (یا گروه دچار شدگان) نباشد، از این دعوی آسوده است.( کسی که عاشق نیست گرفتار بلا نمی شود.)

عرفان ایرانی اسلامی را عموما به دو بخش تقسیم می کنند:
1. عرفان خراسان، که مطالب اخلاقی و عرفانی ساده ای دارد.
2. عرفان ابن عربی، که مطالب غامض و پیچیده ای دارد.
محتوای عرفان حلقه نه زیر مجموعه عرفان خراسان است؛ نه زیر مجموعه عرفان ابن عربی است. طاهری مبدأ یک مکتب جدید است که سابقه ای در مباحث معنوی و عرفانی ایران اسلامی ندارد. هر چند بعضی از مباحث طاهری در بین بعضی آموزه های صوفیان منحرف دیده می شود ولی این شواهد نیز نشان از انحرافات عرفان حلقه دارد. 
تقدیس شیطان، مورد احترام بودن شیطان و موحد بودن شیطان از مطالب انحرافی بعضی از سران گمراه صوفیه است که ملاصدرا در کتاب اسفار اربعه با عنوان «جهله صوفیه» از آنان نام برده است. و طاهری عنوان موحد بودن را برای شیطان نام می برد، در حالی که خداوند در قرآن مجید تصریح به سرکش بودن او کرده و مورد شماتت قرار گرفته است: « وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِین (بقره/34 ) و چون فرشتگان را فرمان دادیم که بر آدم سجده کنید، همه سجده کردند مگر شیطان که ابا و تکبّر ورزید و از فرقه کافران گردید.» عرفانی را می شود اسلامی نام نهاد که موافق قرآن باشد در حالی که  موحد بودن شیطان در آموزه های عرفان حلقه و احترام به شیطان، مخالف قرآن است.
پی‌نوشت:
1. محمد علی طاهری، انسان از منظری دیگر، نشر بیژن، 1388، ص 18.
2. همان، ص 19