پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ هر راهی، راهزنی دارد؛ هر مقاومتی، بهایی، وهر طلایی، سارقی، و هر انتخابی، بازتابی؛ مشارکت حداکثری و انتخاب اصلح، راه را بر راهزنان می‌بندد، و اجازه فکر حمله را از دشمن می‌گیرد و این مقاومت، فشار و تحریم به‌دنبال دارد، اما  با مشارکت حداکثری، و انتخاب اصلح،  دست سارق و خائن، قطع و گنج‌های کشور محفوظ می‌ماند. قطعاً حضور حداکثری مردم پای صندوق رأی، بازتاب خاصی دارد؛ چون دشمن، وقتی مشارکت حداکثری را می‌بیند، خشمگین می‌شود و برای جبران شکست، دست به فتنه و دسیسه می‌زند؛ به خیال خود، شاید بتواند کاری بکند؛ اما زهی خیال باطل، آب در هاون کوبیدن است.
مشارکت حداکثری، یعنی یک دژ پولادین در مقابل دشمن؛ درست است اختلاف نظر و سلیقه هست؛ انتقاد و مخالفت گفتاری و بعضاً عملی هست؛ اما ملت ایران، در برابر دشمن، با وحدت و یکپارچگی ایستادند، هم‌چون «بنیان مرصوص» که  در قرآن کریم به آن اشاره شده است. «إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ.[صف/4] خدا آن مؤمنان را که در راه او، در صف جهاد با کافران، مانند بنیان و سدّی آهنین، هم‌دست و پایدارند، بسیار دوست می‌دارد.»

سؤال اصلی این است که این مشارکت حداکثری، چگونه مانع راهزنی و تضمین امنیت است و اصلاً چه ربطی به هم دارد؟
جواب‌ها را خیلی خلاصه در چند بند بیان می‌کنیم:
1) انتخابات و مشارکت حداکثری، از مهم‌ترین مؤلفه‌های تقویت نظام و انقلاب است و انتخاب رییس جمهوری منتخب با آراء بالا، قدرت چانه‌زنی نظام و دولت را، در فضای بین المللی افزایش خواهد داد.
2) مشارکت حداکثری مردم، با وجود همه مشکلات اقتصادی، بیانگر آن است که مشروعیت نظام از مسیر مقبولیت مردمی می‌گذرد.
3) هدف دشمنان ملت ایران، از این تحریم‌ها و فشار اقتصادی، دلسرد کردن مردم، بی‌رنگ کردن انتخابات، و تلاش برای حضور حداقلی مردم در انتخابات پیش‌رو است؛ اما هدف نهایی آن‌ها اضمحلال و نابود کردن منافع ملی جمهوری اسلامی، و عقب راندن کشور از جایگاه اقتدارِ خود است.
4) حضور حداکثری مردم در انتخابات، پشتوانه قوی برای ریاست جمهوری است، و رئیس جمهور با رأی مردم و مشارکت حداکثری، با نفوذ کلام بیشتری ظاهر می‌شود.
5) درصد بالای مشارکت ملت در انتخابات، پشتوانه‌ای قوی برای نظام به شمار می‌رود و باعث می‌شود، مسؤولان در سطح بین‌المللی با اقتدار حضور یابند و از منافع کشور دفاع کنند.
6) اگر مشارکت کمتر باشد، نه تنها استکبار جهانی قدرت‌‌نمایی بیشتری خواهد داشت، بلکه مسؤولان نیز دلگرمی برای فعالیت بیشتر را از دست خواهند داد.
7) از نگاه جامعه شناسی سیاسی، مشارکت حداکثری، یک قدرت است و مبنای این قدرت، خواست و رضایت جامعه است که به‌صورت دوست داشتن تجلی می‌یابد؛ بر این اساس، مشارکت مردم، از سازوکارهای تجلی قدرت اجتماعی به‌شمار می‌آید؛ به این معنا که اگر نظامی از پشتوانه‌ی خوب مردمی برخوردار باشد، می‌تواند با کاربست میزان کمتری از قدرت سیاسی، به اهدافش به‌صورت مؤثرتری نائل آید. معنای این سخن آن است که توسعه و تقویت میزان مشارکت مردمی می‌تواند، هم در تأسیس یک نظام و هم در استمرار آن، نقش سازنده‌ای داشته باشد؛ لذا قدرت اجتماعی، امروزه به‌عنوان زمینه‌ی تولید اقتدار، شناسانده می‌شود؛ چرا که می‌تواند ماهیت و چهره‌ی سخت قدرت را تعدیل و آن را اجتماعی کند.
8) مشارکت حداکثری، حصاری است که کشور را  پوشش می‌دهد؛ اگر هم می‌بینید با توجه به حضور حداکثری، بازهم دشمن تحریم‌ها را زیاد کرده است و بعضاً با فشار اقتصادی، تهدید و فتنه به پا می‌کند، برای این است که این حصار را بشکند و نفوذ کند.
9) حالا فکر کنید، با این‌که همیشه در موقع انتخابات، مشارکت حداکثری بوده، وضع این چنین است؛ اگر همین مشارکت حداکثری هم نباشد، دیگر خود بخوان حدیث  مفصل از این مجمل.
10) فکر کردن و طمع‌ورزی دشمن به منافع و گنج‌های معنوی و مادی و علمی ما و این‌که احساس کند می‌تواند در ایران نفوذ کند و تصمیم به حمله بگیرد، خیلی خطرناک است، و کشور در معرض خطر قرار می‌گیرد، اما مشارکت حداکثری ملت، یعنی اعتماد به نظام و صداقت حاکمان، و این مشارکت، خطرات قطعی و احتمالی را دفع و رفع می‌کند، و دشمن دیگر به خود اجازه  دسیسه نمی‌دهد.
11) قدرت نظامی، اعم از سپاه و ارتش و بسیج، باعث امنیت می‌شود؛ اما همین هم پشتوانه مردمی می‌خواهد؛ مثلاً در جنگ تحمیلی، حضور اقشار مختلف مردم، در کنار تسلیحات نظامی تأثیرگذار بود.
12) مقایسه کردن کشور ایران با سایر کشورها، کاملاً نامناسب است؛ بعضی افراد می‌گویند کشورهای دیگر، انتخابات حداکثری ندارند، اما امنیت هم دارند، و در معرض خطر هم نیستند. پس مشارکت حداکثری مردم ایران، ربطی به امنیت ندارد. این مقایسه، اصلاً درست نیست. اعتقاد و گنج‌های معنوی که ایران دارد، دیگر کشورها ندارند؛ ایران زیر سلطه مستکبر نمی‌رود؛ ایران در برابر ظلم ایستاده است؛ باج به کسی نمی‌دهد؛ خون می‌دهد، اما غیرت و شرف و ناموسش را نمی‌دهد؛ ایران مقاوم و مبارز است و این مقاومت، بهاء دارد و بهایش شهادت است؛ ایران پیرو مکتب امام حسین است، زیر بار حرف زور نمی‌رود؛ ... حالا خود مقایسه کنید این اعتقاد و معنویت را کشورهای دیگر دارند یا نه؟ قطعاً ندارند، پس وقتی ندارند؛ دیگر دشمن کاری به آن‌ها ندارد، چون آن‌ها زیر دست مستکبرین هستند و تحت سلطه ظالمین قرار دارند؛ در نتیجه مشارکت حداقلی و حداکثری آن کشورها دیگر مهم نیست.
13) بعضی می‌گویند مشارکت حداکثری که نصف آن مخالف نظام باشند، بی‌فایده و تأثیری در امنیت ندارد؛ چون دشمن با استفاده از همین نصف می‌تواند به ایران ضربه بزند و حمله کند. درست است در کشور، مخالف و منتقد وجو دارد، اما این منتقدین قصد مقابله با نظام ندارند، اگر هم حرفی انتقادگونه می‌زنند، فقط در حد همین حرف است و عملاً حاضر نیستند کشور خود را دودستی تقدیم دشمن کنند، و خیلی از این‌ها از روی احساسات و نا آگاهی حرفی می‌زنند؛ چون تحت تاثیر تبلیغات مسموم و عوام فریبی‌های شبکه‌های معاند خارجی قرار می‌گیرند، و الا همین مخالفین، وقتی متوجه اشتباه خود شوند، با نظام همراه می‌شوند.
14) دشمن چگونه متوجه می‌شود که مردم از نظام متنفر شدند و دیگر این نظام را نمی‌خواهند؟ دشمن چگونه به حمله و براندازی نظام امیدوار می‌شود؟ اگر ما به اهداف فشارهای اقتصادی دشمن توجه کنیم، به این نتیجه می‌رسیم، چون هدف از نارضایتی اقتصادی چیست؟ هدف براندازی نظام ایران است. دشمن با استفاده از مسئولین ناکارآمد و نفوذ در کشور، با راه فشار اقتصادی، مردم را از نظام ناراحت و بیزار می‌کنند و این ناراحتی را دشمن چگونه متوجه می‌شود؟
از همین عدم مشارکت مردم در پای صندوق رأی و راهپیمایی که  دشمن را امیدوار می‌کند و جرأت فکر حمله و دسیسه را به دشمن می‌دهد؛ پس این مشارکت حداکثری است که باعث ناامیدی و ناکامی دشمن می‌شود و امنیت کشور حفظ می‌شود؛ شاهد مثال ما می‌تواند انتخابات حداکثری اخیر مردم سوریه باشد؛ ملت سوریه فهمیدند چقدر امنیت باارزش است و باید برای حفظ آن، وحدت و انسجام ملی داشته باشند؛ دانستند با  مشارکت حداکثری و دامن نزدن به اختلافات جزئی داخلی، دیگر دشمن فکر حمله و تغییر نظام را نمی‌کند.