پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ زمانی که بحث ممنوعیت ادامه کار دو شغله‌ها مطرح شد بسیاری از مسئولین حاضر نبودند از صندلی مناصب و مسئولیت‌ها جدا شوند و در برابر قانون مقاومت می‌کردند. از زمانی هم که رهبر معظم انقلاب، بحث جوان‌گرایی در دولت را آغاز کردند نه‌تنها مسئولین این دولت، اعتنایی به این نظر نکردند بلکه برخی از سیاسیون که سال‌ها در مناصب مهم دولتی بودند و حاضر نیستند جای خود را به جوان‌ها بدهند، وقتی منافع خود را در خطر دیدند، به انحاء مختلف سعی در به حاشیه کشاندن نظریه دولت جوان داشتند. برخی از سنگینی مسئولیت سخن می‌گفتند و ناپختگی جوانان، برخی از تجربه خود می‌گفتند و از بی تجربه بودن جوانان سخن می‌گفتند. در حالی این نظریه با واکنش منفی برخی از مسئولین مواجه شده است که این دیدگاه فقط نظر مقام معظم رهبری به تنهایی نیست، بلکه این یک دیدگاه اسلامی است که سیره پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و اهل‌بیت (علیهم السلام) پشتوانه آن است.

چنانچه زمانی که مردم مدینه نامه‌ای به حضور رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرستادند و تقاضا کردند که فردی را نزد ما بفرست تا احکام دین و قرآن به ما بیاموزد. چون اولین باری بود که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، شخصی را به خارج از مکه به‌عنوان نماینده رسمی می‌فرستاد بدیهی است که باید فردی انتخاب می‌شد که از هر جهت، شایستگی‌های لازم را برای این مأموریت حسّاس را می‌داشت. لذا پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم)، از بین مسلمانان آن روز، شخصی جوان به نام مصعب بن عُمَیر را به نمایندگیِ خود برگزید.[1] پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) مُصعب بن عُمَیر که جوانی کم سن و سال و از حافظان و قاریان قرآن بود را به مدینه فرستاد.

همچنین در جنگ حنین زمانی که پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) و سربازانش باید از مکه خارج شده و به‌سوی جنگ می‌رفتند، باید فرمانداری را به‌جای خود تعیین می‌کردند. چون مکه به تازگی از دست مشرکان خارج شده بود، باید فرماندار لایق و باتدبیری برای اداره آن تعیین می‌شد که به امور شهر مکه که مرکز جزیرة العرب و مورد توجّه عموم قبایل و اقشار مختلف مردم بود رسیدگی کند. لذا پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم)، از میان ‌همه یاران خود یک جوان بیست‌ویک ساله‌ای را به نام "عنّاب بن اسید"، برای این مسئولیت بزرگ برگزید. [2] زمانی که پیامبر اکرم این جوان را به‌عنوان فرماندار معرفی می‌کند مردمان مکه را جمع می‌کند و می‌فرماید به هیچ وجه حق ندارید به دلیل کم سن بودن او با او مخالفت کنید؛ بزرگی هرگز به سن نیست بلکه بزرگی به شایستگی طرف است و این جوان ۲۱ ساله از نگاه من شایسته فرماندار شدن است.[3]

در سال یازدهم هجرت هم که خود رسول گرامی اسلام بیمار هستند و شاید چند روز بیشتر از عمر آن بزرگوار باقی نمانده است، در آن شرایط سخت بیماری، جوانی به نام اسامة بن زید را به‌عنوان فرمانده یک جنگ بزرگ معرفی می‌کند و اصحاب بزرگ خود را تحت فرماندهی وی قرار می‌دهد و وقتی‌که از فرماندهی وی تخلف می‌کنند پیامبر به‌شدت با آن‌ها برخورد می‌کند.

کاملاً روشن است که جوان‌گرایی موردنظر مقام معظم رهبری ریشه در اسلام ناب محمدی داشته و سیره رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در میدان دادن به جوانان مؤید همین مطلب است. همان‌طور که مردم صدر اسلام، نسبت به جوان‌گرایی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) اعتراض می‌کردند، امروز نیز برخی از سهم خواهان و مسئولین نیز این جوان‌گرایی را صحیح نمی‌دانند.

پی‌نوشت:
[1]. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷، ج ۲، ص ۳۵۹
[2]. ابن هشام، السیرة النبویه، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا، ج ۴، ص ۹۳۶
[3]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، تهران، اسلامیه، بی‌تا، ج ۲۱، ص ۱۲۲