پایگاه جامع فرق ادیان ومذاهب - یکی از اساسی‌ترین دستورات اسلام دوری از افراط و تفریط و رعایت اعتدال در زندگی است، با این حال ریاضت و ترک لذایذ دنیوی یکی از اصولی‌ترین ریشه‌های تصوف است .ریاضت؛ به گفته صوفیان «مفتاح همه سعادت‌ها و کیمیاى همه دولت‌ها است.[1]
این سبک زهدورزی و ریاضت متآثر از زهاد مسیحی و مرتاضین هندو می‌باشد و پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) مسلمین را از گرایش به ریاضت منع کرده‌اند . ایشان به عثمان بن مظعون که ترک کار و زندگی کرده و به مسجدنشینی و انجام عبادت روی آورده بود، فرمودند: «ان الله تعالی لم یکتب علینا الرهبانیة. انما رهبانیة امتی الجهاد فی سبیل الله[2] خداوند متعال بر امت من رهبانیت را مقرر نداشته است، و رهبانیت امت من همان جهاد در راه خداست.

پی‌نوشت:
[1]. دامادی محمد، سعید نامه، نشر دانشگاه تهران، 1374، ص ۱۲
[2]. مجلسى‏ محمد باقر، بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار، ناشر اسلامیه، تهران، ج ۷۰، ص ۱۱۴