مطلب اجمالی- پیروان آیین یارسان می‌گویند که هر روحی باید درزمانی محدود پنجاه هزار سال سیری را برای تکامل خود طی کند. معتقدان به "دونادون" آیه‌ای از قرآن کریم را دلیلی بر همین مدعای خود می‌دانند، آنجا که خداوند متعال می‌فرماید: «تَعْرُجُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ [معارج/4] فرشتگان و روح در روزی که مقدارش پنجاه‌ هزار سال است به‌سوی او بالا می‌روند.» [نمی از یم حقیقت، ص 60؛ برهان الحق، صص 176-175] این سخن اهل حق در حالی است که اولاً‍ً: دونادون طبق ادله عقلی و نقلی مردود است. ثانیاً: این آیه شریفه درباره روز قیامت است و منظور از روزی که مقدارش پنجاه‌ هزار سال است، به‌طوری‌که از سیاق آیات بعدی برمی‌آید، روز قیامت است، و مراد از این مقدار این است که اگر آن روز با روزهای دنیا و زمان جاری در آن تطبیق شود، معادل پنجاه‌ هزار سال دنیا می‌شود و منظور از عروج ملائکه و روح به‌سوی خدا در آن روز، رجوع آنها است به‌سوی خدای تعالی در هنگامی که همه عالم به‌سوی او برمی‌گردند، چون روز قیامت روزی است که اسباب و وسایط از بین می‌رود و روابط بین آنها و بین مسبباتشان مرتفع می‌گردد و ملائکه، که وسایط موکل بر امور عالم و حوادث هستی‌اند و هنگامی که سببیت اسباب و مسببات قطع گردد و آن را خداوند زایل گرداند و همه به‌سوی او برگردند، آنها نیز برمی‌گردند و به معارج خود عروج می‌کنند. [ترجمه تفسیر المیزان، ج 20، ص 8] بنابراین پیروان و سرسپردگان آیین یاری باید بدانند که باور به دونادون حاصل برداشت‌های سوء و غیرعلمی بزرگان و پیشوایان اهل حق است که منجر به سردرگمی شما نیز شده است.

پی‌نوشت:
رستمی، منصور، بازشناسی آیین یارسان (اهل حق )، ج1، چاپ اول، قم، رسالت یعقوبی، 1392، ص 70
تیموریان زند، یار مراد، نَمی از یَم حقیقت، چاپ اول، تهران، هزار کلک، 1380، ص 60   
الهی، نورعلی، برهان الحق، چاپ هشتم، تهران، جیحون، 1373، ص 176-175  
موسوی، محمدباقر، ترجمه تفسیر المیزان، ج 20، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، دفتر انتشارات اسلامی، 1386، ص 8