پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه وهابیت غیر از خودشان همه را کافر می‌پندارند. مؤسس این فرقه، محمد بن عبدالوهاب است که در زمان حیاتش با فتاوای تکفیری، جان مسلمانان زیادی را گرفت. این فرقه تکفیری در طول حیات 250 ساله خود هم‌چنان به تکفیر ادامه داده است و مفتیان وهابی هم‌چنان به تکفیر مسلمانان ادامه داده‌اند. یکی از مفتیان معاصر وهابی، شخصی است به نام صالح بن فوزان که مانند اسلافش مسلمانان را تکفیر می‌کند.
صالح بن فوزان می‌گوید: هر کس پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را بخواند و از ایشان شفای مریضیش را بخواهد یا از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بخواهد ضرری که به او رسیده است، برطرف شود، مشرک به شرک اکبر است، زیرا چنین چیزی جز خداوند، از کسی ساخته نیست. بنابراین چنین درخواست‌هایی از پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) شرک اکبر است. هم‌چنین طلب شفاعت از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز شرک اکبر است.[1]
این مفتی وهابی در ادامه، با مقایسه مسلمانان به مشرکین صدر اسلام، چنین می‌گوید: مسلمانانی که به حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) توسل پیدا می‌کنند و از ایشان شفاعت می‌خواهند مشرک هستند، چون مشرکین صدر اسلام نیز همین‌گونه بودند. آنان به اولیا و بت‌ها متوسل می‌شدند و می‌گفتند این‌ها شفعاء ما هستند.[2]
صالح الفوزان در جایی دیگر می‌گوید: کسی‌که چنین اعتقاداتی (توسل و شفاعت به حضرت رسول) داشته باشد، نماز پشت سرش صحیح نیست؛ زیرا اعتقاد چنین شخصی خراب است. چنین شخصی مسلمان نیست و از اسلام خارج است. چگونه می‌توان پشت سر چنین شخصی نماز اقامه کرد![3]
با توجه به این جملات از سوی صالح الفوزان و با توجه به اعتقادات مسلمانان از اهل‌سنت و شیعه، همه مسلمانان به جز وهابیت مشرک به شرک اکبر هستند، نماز پشت سرشان خوانده نمی‌شود و از اسلام خارج هستند! این منطق وهابیت است که جز خودشان، دیگران را کافر و مشرک می‌پندارند!

نویسنده: مجتبی محیطی

پی‌نوشت:

[1]. «هذا الدعاء من الشرك الأكبر؛ لأنه دعاء للرسول صلى الله عليه وسلم، وطلب لكشف الضرر والمرض من الرسول صلى الله عليه وسلم، وهذا لا يقدر عليه إلا الله سبحانه وتعالى؛ فطلبه من غير الله شرك أكبر، وكذلك طلب الشفاعة منه صلى الله عليه وسلم بعد موته، هذا من الشرك الأكبر». صالح بن فوزان، المنتقى من فتاوى الفوزان، نسخه دیجیتال، ج4، ص 5.
[2]. «لأن المشركين الأولين كانوا يعبدون الأولياء، ويقولون : هؤلاء شفعاؤنا عند الله؛ فالله سبحانه وتعالى عاب ذلك عليهم، ونهاهُم عن ذلك !». همان، ج4، ص5.
[3]. «فهذا لا تصحُّ الصلاة خلفه؛ لأنه مختلُّ العقيدة، وإذا كان يتوسَّل بالصَّالحين؛ بمعنى أنه يطلُبُ منهم الحوائج وتفريج الكربات وينادي بأسمائهم ويستغيث بهم؛ فهذا مشركٌ الشِّرك الأكبر المخرج من الملَّة؛ فليس بمسلم، فضلاً عن أن يتَّخذ إمامًا لمسجد». همان، ج8، ص2.