بنی‌امیه یکی از شاخه‌های خاندان قریش است که چیزی نزدیک به یک سده بر جهان اسلام حکومت کردند. آن ها با جایگزین کردن احکام غیر اسلامی و به دور از جایگاه جامعه مسلمان، در راستای دور کردن مردم از آئین مقدس اسلام کوشش کردند. این گروه به شدت از سوی مبلغان وهابیت ستایش شده و مورد تمجید قرار گرفته‌اند. در ابتدا بن‌عثیمین که از مبلغان مطرح تفکر وهابیت بوده است در صدد تقویت مشروعیت حکومت بنی‌امیه برآمده[1] و دیگر عالمان نیز نسبت به تطهیر یزید و مشروع‌سازی حکومت او گام‌هایی برداشته‌اند.[2]
مبلغان وهابی معاویه را فردی زیرک و با سخاوت دانسته[3] و نظریه‌پرداز ایشان نیز دست داشتن یزید را در قتل امام حسین (علیه السلام) منکر می‌شود.[4]
اما در مخالفت با این افکار علمای اهل‌سنت قلم‌فرسایی کرده‌اند. به عنوان مثال یوسف قرضاوی یکی از عالمان مطرح معاصر اهل سنت به انتخاب یزید از سوی معاویه تاخته و آن را یک اشتباه از طرف معاویه می‌داند.[5] غزالی نیز حکومت بنی‌امیه را سرآغاز جایگزینی حکومت پادشاهی به جای حکومت مردمی دانسته است[6] و هم گام با او سید قطب این عمل را (جایگزینی حکومت مردمی با پادشاهی را) از اعمال دوره جاهلیت می‌داند.[7]

پی‌نوشت:
[1]. عثیمین، محمد بن صالح، شرح العقیده السفارینیه، ریاض، دار‌الوطن، چاپ اول، 1426 ق؛ ج 1، ص 684.
[2]. ابن‌العربی، محمد بن عبدالله، العواصم من القواصم، تعلیق: محب الدین الخطیب، عربستان، وزاره الشوون الاسلامیه و الاوقاف، چاپ اول، 1419 ق؛ ص 222.
[3]. عوض الله، محمد، تاریخ الدوله الامویه، مکتبه الرشد، جامعه ملک فیصل، چاپ دوم، 1431 ق، بی جا؛ ص 18.
[4]. ابن‌تیمیه، احمد، مجموع الفتاوی، تحقیق: انور الباز و عامر الجزار، دار الوفاء، چاپ سوم، 1426 ق، بی جا؛ ج 3، ص 411.
[5]. قرضاوی، یوسف، تاریخنا المفتری علیه، قاهره، دار‌الشروق، چاپ دوم، 2006 م؛ ص 94.
[6]. غزالی، محمد، معرکه المصحف فی العالم الاسلامی، نهضت مصر، چاپ اول، بی جا؛ ج 1، ص 46.
[7]. سید قطب، عدالت اجتماعی در اسلام، ترجمه: سید هادی خسروشاهی و محمد علی گرامی، قم، انتشارات کلبه شروق، چاپ اول، 1379 ش؛ ص 215 و 216.