حیوان نمی‌تواند حق را از باطل تفکیک کند

  • 1396/11/30 - 11:48
وهابیت و سلفیون به تأسی از اجدادشان از اهانت و جسارت به ذوات مقدسه اهل بیت دست بر نمی دارند و به هر بهانه ایی که شده کینه و حقد خود را نشان می دهند. آنها حتی حاضرند که روایات را تقطیع کرده و خیانت در امانت کنند ولی به هدف شومشان برسند. غافل از این که نور خدا هرگز خاموش نمی شود.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب

یکی از کانال های ضد شیعه در یک اقدامی توهین آمیز به حضرت علی(علیه السلام) ایشان را العیاذ بالله حیوان خطاب کرد. این وهابی ملحد با استناد به روایتی که در تفسیر قمی آمده است، چنین جسارتی را انجام داده است.
در این کتاب آمده است که ابی بصیر از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده است: «: انتهى رسول الله (صلى الله عليه وآله و سلم) إلى اميرالمؤمنين (عليه السلام) وهو نائم في المسجد قد جمع رملا و وضع رأسه عليه. فحركه برجله ثم قال له: قم يا دابة الله...[1] رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به مسجد رفتند که مولا علی (علیه السلام) را در دیدند که شنی را جمع کرده و سر مبارکشان را روی آن قرار داده بودند پس حضرت رسول  ایشان را تکان دادند و فرمودند: ای دابه خدا بپا خیز»
اهانت کنندگان در یک صغری و کبرای ناشیانه که قطعا از روی حقد و کینه است، از کلمه دابه استفاده کرده و حضرت را حیوان نامیدند. آن‌ها گفتند در روایات شیعه آمده است که حضرت علی دابه است و هر دابه ایی حیوان است در نتیجه نعوذ بالله حضرت علی حیوان است.
هرچند که چراغ هدایت بر قلبهای تاریک این ملحدین اثری ندارد، ولی باید یاد آور شد که کلمه دابه اسم جمع برای هر مخلوقی است که بر روی زمین راه می‌رود نه به معنای حیوان. خوب بود این افراد به کتب لغوی رجوع می کردند و بعدا چنین جسارتی را می کردند.
ابن منظور در لسان العرب می‌گوید: «وكلُّ ماشٍ على الأَرض دابَّةٌ[2] وهر موجودي كه بر زمین راه برود دابه است»
بنابراین طبق معنی اهانت کنندگان، هر موجودی که در زمین است حیوان می‌باشد.
این اشخاص آیه قرآن را چگونه معنا می‌کنند که خداوند عزوجل در قرآن کریم می‌فرمایند: «و ما من دابة فى الا رض و لا طئر يطير بجناحيه إلا امم امثالكم ما فرطنا فى الكتب من شى ثم إلى ربهم يحشرون[انعام/38] هيچ جنبنده‌اى در زمين و هيچ پرنده‌اى كه با دو بال خود پرواز مي‌كند نيست ، مگر اينكه امت هائى همانند شما هستند، ما هيچ چيز را در اين كتاب فروگذار نكرديم ، سپس همگى به سوى پروردگارشان محشور مى‌گردند.»
کاملا مشخص است که در این آیه کلمه دابه، به انسان و غیر انسان اطلاق شده است یعنی هر موجودی که راه برود و روی زمین باشد دابه است واسم عام می‌باشد.
اما آنچه که حائز اهمیت است این است که مستشکلین برای نیل به هدفشان دست به تقطیع روایت زده‌اند و ذیل روایت که بیانگر فضیلتی آشکار برای حضرت علی(علیه السلام) است را حذف کردند.
ادامه روایت از این قرار است: « قم يا دابة الله فقال رجل من أصحابه يا رسول الله أيسمى بعضنا بعضا بهذا الاسم؟ فقال: لا والله ما هو إلا له خاصة و هو(علی) الدابة التي ذكر الله في كتابه "وإذا وقع القول عليهم أخرجنا لهم دابة من الأرض تكلمهم ان الناس كانوا بآياتنا لا يوقنون". ثم قال: يا علي إذا كان آخر الزمان أخرجك الله في أحسن صورة و معك ميسم تسم به أعداءك[3] ای جنبده الهی بپا خیز . پس فردی از یارانش خطاب به آقا رسول الله (صل الله علیه و آله) گفتند :همدیگر را با این نام خطاب کنیم؟ فرمودند: نه به خدا سوگند این لقب مخصوص ایشان است و او همان دابه ای است که خداوند درباره ایشان می‌فرمایند: هنـگامى كه فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخيز قرار گيرند) جنبنده‌اى را از زمين براى آنها خارج مى كنيم كه با آن‌ها تكلم مى كند و مى گويد: مردم به آيات ما ايمان نمى آورند . سپس گفت ای علی (علیه السلام) اگر آخر الزمان شود خداوند تورا به بهترین وجه ممکن به دنیا باز می‌گرداند و وسيله اى در دست تو است كه دشمنان را با آن علامت مى‌زنی»
البته این سخن فقط نزد امامیه نیست بلکه حتی مخالفین شیعه اقرار کردند که خداوند در آخر الزمان دابه الهی را که انسان است خارج می‌کند تا با اهل کفر مناظره کند.
در تفسیر قرطبی آمده است: «إن الدابة إنما هي إنسان متكلم يناظر أهل البدع والكف[4]دابه انسان متکلمی است که با اهل بدعت و کفر مناظره می‌کند»
پس نتیجه این است که دابه درباره هر فردی که راه برود صدق می‌کند و این صفت از فضائل مولا علی می‌باشد زیرا که ایشان مشخص كننده خط حق و باطل، مؤمن و كافر است كه در آستانه رستاخيز ظاهر مى‌شود. لکن فقط یک انسان ملحد و کم سواد می‌تواند چنین نتیجه‌گیری نادرستی از یک روایت داشته باشد.

پی‌نوشت:
[1]. تفسیرالقمی، علی بن ابراهیم، مطبعة النجف: ج2، ص130
[2]. لسان العرب، ابن منظور، دارالنوادر، بیروت: ج1، ص368
المحیط فی اللغة، ابن عباد، درالاکتب العلمیة، بیروت: ج2، ص338
[3]. تفسیرالقمی، علی بن ابراهیم، مطبعة النجف: ج2، ص130
مختصر البصائر، حلی، موسسه نشر اسلامی، قم: ص168
تفسیر عیاشی، ابن عیاش، مؤسسة اعلمی للمطبوعات، بیروت: ج1، ص384
بحار الانوار، علامه مجلسی، درالعلم، بیروت: ج39، ص243
[4]. تفسير القرطبي، قرطبی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج1، ص237.

برچسب‌ها: 
تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.