بعد رحلت پیامبر، برخی افراد فرصت‌طلب، با نقل روایات جعلی از پیامبر و یا نزدیکان او، بدعت‌هایی در دین وارد کردند و دیگران هم با نقل آن، به تفسیر و تبیین آن احادیث پرداختند و انحرافات عجیبی را در دین وارد کردند. لذا بر هر مسلمان عاقلی واجب است که احکام حقیقی اسلام و عملی شدن سنت واقعی پیامبر اکرم را مدّ نظر داشته باشد و جای هیچ توجیهی نیست که کسی بر خدا و رسول دروغ ببندد و سخن الهی و احادیث نبوی را با سخن کذب تفسیر کند که در این صورت جایگاهش در جهنم است. اما جای تعجب است که عالمان بزرگ اهل سنت، بر خلاف دیدگاه الهی و نبوی شروع به توجیه و نیکو جلوه دادن حدیث‌سازان و کذابین کرده‌اند، تا جایی که گویی هیچ خطایی از آن جاعلان نادان سر نزده است و کارشان مورد رضایت خدا و رسولش بوده است. خطیب بغدادی به نقل از قرطبی می‌گوید: «توجهی به دروغ حدیث‌سازان که درباره‌ی فضائل قرآن و دیگر مسائل، حدیث جعل کرده‌اند نباید کرد؛ چرا که آن‌ها این عمل را با قصد قربت کرده‌اند و مردم را به اعمال خوب ترغیب می‌کنند.»[تاریخ بغداد، ج2 ص98] و ابن حجر از حاکم نیشابوری نقل می‌کند: «افرادی مانند حسن، برای رضای خدا حدیث جعل می‌کرد و نعیم برای تقویت سنت رسول خدا احادیث جعلی می‌ساخت.»[لسان المیزان، ج5 ص288] در نتیجه این افراد برای رضای خدا و رسولش حدیث جعل می‌کردند و مورد تأیید بزرگان اهل سنت بودند.

پی‌نوشت:

تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج2 ص98.
لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، دارالفکر، بیروت، لبنان، ج5 ص288.