پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مسائل مهم در روز عاشورا، پرهیز از روزه گرفتن در این روز است که از طرف اهل‌بیت (علیهم‌السلام)، به‌دلیل کراهت بسیار شدید آن، نهی شده است. امام رضا (علیه‌السلام) در این‌باره فرمودند: «فَمَنْ صَامَهُمَا أَوْ تَبَرَّكَ بِهِمَا لَقِيَ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَمْسُوخَ الْقَلْبِ وَ كَانَ حَشْرُهُ مَعَ الَّذِينَ سَنُّوا صَوْمَهُمَا وَ التَّبَرُّكَ بِهِمَا. [اصول کافی، ج‏4، ص146] هركس روز عاشورا و روز شهادت امام حسين (علیه‌السلام) را روزه بگيرد، در نزد خدای عالم، فردای قيامت، ممسوخ القلب بوده و با دودمان يزيد و آل مرجانه محشور می‌شود كه در اين روز، روزه می‌گرفتند.»
با توجه به این روایت و روایت‌های دیگری که از روزه گرفتن در روز عاشورا نهی شده، سران و شیوخ صوفیه مانند ابن‌عربی و غزالی، روزه در روز عاشورا را، از بافضیلت‌ترین روزها دانسته‌اند. محمد غزالی در این‌باره گفته: «آنچه در سال روزه مستحب است، روز عرفه و عاشورا و نه روز از اوّل ذی‌الحجّه و ده روز اول ماه محرّم و رجب و شعبان است و در خبر است كه فاضل‏‌ترين روزه پس از ماه رمضان روزه ماه محرّم است و تمام محرّم سنّت است و عشر اول (ده روز اول) مؤكّدتر است.»[کیمیای سعادت، ج‏1، ص215] این کلام از صوفیان، نشان از جهالت آنان به روایات وارده و بغض آنان نسبت به خاندان عصمت و طهارت (علیهم‌السلام) می‌باشد.

پی‌نوشت:
كلينى، محمد بن يعقوب‏،اصول کافی، به تصحیح على اكبر غفارى و محمد آخوندى، تهران، ‏نشر إسلاميه،1407 ق‏، ج‏4، ص146.
محمدغزالى، ابو حامد، كيمياى سعادت،به‌تصحیح حسين خديو جم‏، تهران‏، انتشارات علمى و فرهنگى‏،1383، ج‏1، ص215