پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ حضرت آیت الله العظمی بهجت (رحمه الله علیه) از مراجع بزرگ و اساتید عرفان و اخلاق اسلامی بود. وی در سال 1295 شمسی در شهر فومن، از توابع گیلان متولد شد و در سال 1388 شمسی در قم و در سن 92 سالگی از دنیا رفت و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) به خاک سپرده شد.[1]
حضرت آیت الله بهجت عمر پر برکت خود را به تدریس، تحقیق و تربیت شاگرد و از همه مهم‌تر تزکیه و تربیت نفس پرداخت و به اقرار بزرگان معرفت در این سیر و سلوک سرآمد بود. اگر چه حوزه درسی ایشان فقه، اخلاق و عرفان بود، ولی در مواردی نیز به مسائلی چون مباحث اهل سنت ورود پیدا می‌کرد. حضرت آیت الله بهجت (رحمه الله علیه) در رابطه با وحدت شیعه و سنی چنین می‌گوید:
«مردم را آگاه بکنیم؛ ما با اهل‌سنت راه مسالمت کامله را داریم، هیچ اشکالی نداریم. آن‌ها به طریقه‌ی خودشان باشند، ما هم به طریقه‌ی خودمان مدارک را نشان می‌دهیم؛ کاری نداریم. شهادتین را که ما هم قائل هستیم، آن‌ها هم قائلند. مسئله‌ی صحابه مورد اختلاف ما با آن‌هاست، که صحابه چطور بودند؟ اولاً صحابه رفته‌اند و مرده‌اند؛ ما نمی‌توانیم قلب بکنیم و نگذاریم ابوبکر جای پیغمبر (صلی الله علیه و آله) بنشیند؛ کارشان را کرده‌اند. خود حضرت امیر (علیه السلام) دربارۀ فدک فرمود: ظالم و مظلوم، همه علی‌الله وارد شده‌اند. ما همین‌قدر می‌توانیم بگوییم: صحابه‌ای که با مودت ذی‌القربایی که منصوص قرآن است، موافقند، بالای سر ما هستند، هرکه می‌خواهد باشد. [اگر با آن] مخالفند، شما هم [باید] بگویید، زیر پای شما هستند، هرکه می‌خواهد باشد. چرا؟ «اَلْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ»[2] «و إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى»‏[3] و «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ»[4] همه‌ی این‌ها ذوی‌القربی را تعیین کرده‌اند. ما با شما سر این اختلاف [نداریم]؛ خوب زید، ابن عمرو موافق بوده یا مخالف بوده؟ به این تاریخی که سند ماست، سند شما هم ممکن است باشد، مراجعه کنید. هرکه راستی مراجعه کرد و هرچه یقین پیدا کرد، همان کافی است. پس درباره‌ی صحابه معنا ندارد که ما حالا [نزاع] بکنیم.»[5]

پی‌نوشت:

[1]. پایگاه اطلاع رسانی شیعیان، «زندگی‌نامه آیت الله العظمی محمد تقی بهجت رحمه الله علیه».
[2]. کلینی، اصول کافی، دارالحدیث، قم، 1429ق، ج1، ص489
[3]. سوره شوری، آیه 23. «جز دوست‏ داشتن نزديكانم [اهل بيتم‏].»
[4]. آیه به صورت کامل: «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون‏.[مائده/55] سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پيامبر او و آن‌ها كه ايمان آورده‏‌اند؛ همان‌ها كه نماز را برپا مى‏‌دارند، و در حال ركوع، زكات مى‏‌دهند..»
[5]. دفتر حفظ و نشر آیت الله بهجت، «بیانات آیت‌الله بهجت (ره) دربارۀ وحدت شیعه و سنی».

نویسنده: مجتبی محیطی