پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شیخ نمر باقر النمر روحانی مبارز و شیعی عربستانی است که کمتر کسی را در عربستان و در بین مردم آزادی‌خواه می‌توان یافت که حداقل نام او را نشنیده باشند. شیخ نمر در سال 1379 قمری در قسمت شرقی عربستان، استان قطیف و در شهر «العوانیه» و در یک خانواده اهل علم دیده به جهان گشود و تحصیلات ابتدایی و مقدماتی خویش را نیز در همین شهر به پایان رسانید. [1] امّا شور و اشتیاق وافر ایشان در کسب علوم دینی موجب گشت تا برای ادامه دروس، عازم کشور ایران گردد. وی در سفر به ایران، به تهران آمد و در مدرسه «قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف)» مدت ده سال به فراگیری علوم حوزوی پرداخت و پس از آن نیز عازم کشور سوریه شد و در مدرسه علمیه حضرت زینب (سلام الله علیها) به ادامه تحصیل پرداخت. [2]

آیه الله شیخ نمر پس از کسب معلومات دینی و فقهی بسیار، به عربستان بازگشت و مرکز مذهبی «الامام القائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را در العوامیه تأسیس کرد و به اشتغالات علمی و بیدار کردن اذهان خفته و ناآگاه منطقه خویش پرداخت. وجود چنین روحانی برجسته با اندوخته دانش فراوان، تکیه‌گاه مردم مظلوم و اندک شیعیان عربستان شد. ایشان علی‌رغم تهدیداتی که از ناحیه حکومت در مقابله با ایشان صورت می‌گرفت، به فعالیت‌های گسترده خویش که عبارت بودند از: روشنگری و بیداری مردم از حقوق از دست رفته‌شان که توسط حکومت وقت زیر پا گذاشته می‌شد، توصیه و تذکر به حاکمان و مسئولین در رسیدگی به وضعیت مردم و مستضعفینی که به جرم شیعه بودن، جزء شهروندان درجه دو به حساب می‌آمدند و... ادامه می‌داد.

فعالیت‌های شیخ نمر چندان به مذاق حکّام عربستانی خوش نمی‌آمد و لذا ایشان را برای اولین بار در سال 2006 میلادی و در حالی که در مسیر بازگشت از کشور بحرین بود، به دلیل مشارکت در همایش بین المللی قرآن کریم توسط نیروهای امنیتی آل سعود بازداشت کردند. اتهام ایشان، این بود که در این همایش عریضه‌ای از رژیم آل سعود خواسته بود که به قبرستان بقیع رسیدگی کرده و مذهب تشیع را به رسمیت بشناسد و شیوه‌های آموزشی و درسی کنونی حاکم بر عربستان را تغییر داده و یا لغو کنند. همین!

ایشان یک بار دیگر نیز (قبل از بازداشت فعلی) بازداشت شد که دلیل آن، درخواست از شیعیان مناطق شرقی عربستان برای آماده شدن به منظور دفاع از خود و جامعه خویش بود که رژیم آل سعود ادعا می‌کرد، این سخنان نمر به معنای تحریک شیعیان عربستانی برای جدایی از حکومت مرکزی بود.

آری ظاهراً رسم دنیا به گونه‌ای است که کسی نباید حق و حقوق مسلّم خویش را طلب نماید. شیخ نمر گناهش این بود که با بیداری اسلامی و به عنوان حامی از مظلوم و شیعیان عربستانی که در وضعیت أسف‌بار و در عین محرومیت نسبت به دیگر هموطنانشان در آن کشور روزگار می‌گذرانند. سلطه‌گران در همیشه‌ی تاریخ برای سوار شدن بر اریکه قدرت و حفظ آن برای چند صباحی که عمر آن نیز زودگذر خواهد بود، بر مردم مستضعف فشار وارد کرده و با ناجوانمردی در حق ایشان حکومت پوشالین خود را برای چند روزی رونق می‌بخشند. در این میان اگر کسی پیدا شود که بر خلاف مسیر و خط فکری و سیاست‌های آنان گام بردارد سعی می‌کنند به هر طریق ممکن، اعم از تبعید، بازداشت، حصر و زندان و در نهایت، حذف فیزیکی وی که همان اعدام باشد، اندیشه آزادی خواهی را از اذهان محو نمایند؛ امّا غافل از این که وجدان‌های آگاه هیچ‌گاه ساکت نخواهند نشست و با استعانت از وعده‌هایی که خداوند در قرآن مجید به مردم ستمدیده داده است و حکومت نهایی را در قلمرو ایشان دانسته است، هرگز دست از دادخواهی بر نداشته و تا پای جان در به ثمر رسیدن این وعده الهی جانفشانی خواهند کرد.

پی‌نوشت‌:

[1]. خبرگزاری تسنیم، 28/آبان/92
[2]. وب‌گاه فارس نیوز، شیخ نمر باقر النمر کیست؟ بازبینی‌شده در 28 آبان 92.