پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از دلایلی که مخالفین برای اثبات عدم هجوم مأمورین حکومتی به خانه حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها آورده‌اند، روایات توصیه به صبر امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.[1] آنان می‌گویند، دلیل افسانه بودن شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها این است که تشیع، روایات بسیاری دارند مبنی بر اینکه پیامبر ﷺ به سیدنا علی کرم‌الله‌وجهه دستور داد، که اگر توانایی نداشتی، صبر کن؛ تسلیم شو و خون خودت و اهل بیتت را حفظ کن! حال اگر سیدنا علی کرم‌الله‌وجهه به این وصیت عمل کرده باشد، خون خودش و اهل بیتش و یارانش را حفظ کرده واگر عمل نکند، قاتل خودش و اهل بیتش و یارانش است.

با این حال، به نظر شما، حضرت علی علیه‌السلام با پای خودش بدون هیچ زوری می‌رود و بیعت می‌کند، یا نه، در خانه مخفی می‌شود و همسر حامله‌اش را در خطر می‌اندازد تا حکومت بیاید به زور او را ببرد؟ پر واضح است که حضرت علی علیه‌السلام، باید به وصیت و پیمان رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله عمل کند و کاری نکند خودش و اهل بیتش در خطر بیفتند. فلذا طبق این روایات، عملکرد سیدنا علی به گونه‌ای بوده که هیچ خطری جان خود و زنش را تهدید نکرده و از اینجا است که افسانه بودن شهادت فاطمه سلام‌الله‌علیها بر همه حق‌طلبان تجلی پیدا می‌کند.

در پاسخ باید گفت که سفارش پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، عدم قیام بود و در توصیه حضرت، آمده است که اگر یاور داشتی، جهاد كن و حکومت را از غاصبان پس بگیر و اگر ياور نداشتى، دست نگه‌دار و خون خود را حفظ كن، (بر غصب حق خلافت خود صبر کن). اگر امیرالمؤمنین علیه‌السلام از ابتدا با پای خود و بدون هیچ زوری می‌رفت و بیعت می‌کرد، حق مخفی می‌ماند و تأیید غصب غاصبان بود.

به همین منظور امیرالمؤمنین علیه‌السلام پس از استقرار حکومت و نیافتن یاور به حدی که بتوان با آن تعداد قیام کند، در خانه ماند؛ ابتدا عده‌ای از مخالفان حکومت در خانه حضرت تحصن کردند که با اعزام اولین گروه مأمورین حکومت که به درب خانه آمده و تهدید به آتش زدن کردند، از خانه بیرون رفتند و متفرق شدند، ولی حضرت خانه‌نشینی را برگزید و با این کار مخالفت خود را با حکومت نشان می‌داد.

با استقرار حکومت، عدم بیعت امیرالمؤمنین علیه‌السلام برای حاکمان، اهمیتی نداشت؛ بیعت امیرالمؤمنین علیه‌السلام زمانی با اهمیت شد که عده‌ای به جهت دفاع از حق حضرت (بریده و 80 نفر از قبیله بنی‌اسلم) پس از حدود 50 روز بعد از رحلت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله قیام کردند. در این زمان بود که به خانه حضرت هجوم آورده و فاجعه سقط حضرت محسن رخ داد و پس از آن امیرالمؤمنین علیه‌السلام را به مسجد، جهت بیعت با ابوبکر بردند.

بنابراین امیرالمؤمنین علیه‌السلام سکوت و صبر کردند و توصیه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را عمل کردند و نمی‌توان گفت اگر بگوییم حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها شهید شده، باید بپذیریم که امیرالمؤمنین علیه‌السلام، توصیه حضرت را زیر پا گذاشته است. (البته اگر افراد قیام‌کننده از قبیله بنی‌اسلم به مدینه رسیده بودند، احتمالاً قسمت دیگر توصیه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله که فرمود «اگر یاور داشتی، جهاد كن»، باید عمل می‌شد).

پی‌نوشت:
[1]. «فَإِنْ وَجَدْتَ أَعْوَاناً فَجَاهِدْهُمْ وَإِنْ لَمْ تَجِدْ أَعْوَاناً فَكُفَّ يَدَكَ وَ احْقِنْ دَمَكَ». پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: پس اگر يارانى داشتى، جهاد كن و اگر ياور نداشتى، دست نگه‌دار و خون خود را حفظ كن. الغيبة، شيخ طوسۍ، ج۱، ص۱۹۳.
«وإِنَّمَا يَعْنِي أَنَ مُوسَي أَمَرَ هَارُونَ حِينَ اسْتَخْلَفَهُ عَلَيْهِمْ إِنْ ضَلُّوا فَوَجَدَ أَعْوَاناً أَنْ يُجَاهِدَهُمْ وَإِنْ لَمْ يَجِدْ أَعْوَاناً أَنْ يَكُفَّ يَدَهُ وَيَحْقُنَ دَمَهُ وَلَا يُفَرِّقَ بَيْنَهُمْ وَإِنِّي خَشِيتُ أَنْ يَقُولَ لِي ذَلِكَ أَخِي رَسُولُ اللَّهِ لِمَ فَرَّقْتَ بَيْنَ الْأُمَّةِ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي وقَدْ عَهِدْتُ إِلَيْكَ إِنْ لَمْ تَجِدْ أَعْوَاناً أَنْ تَكُفَّ يَدَكَ وَتَحْقُنَ دَمَكَ وَدَمَ أَهْلِ بَيْتِكَ وَشِيعَتِكَ». مقصود پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله اين بود كه موسى عليه‌السلام وقتى هارون را جانشين خود در ميان آنان قرار داد، به او دستور داد كه اگر گمراه شدند و يارانى پيدا كرد، با آنان جهاد کند و اگر يارانى پيدا نكرد، خوددارى كند و خون خود را حفظ كند و بين آنان تفرقه نيندازد. من هم ترسيدم برادرم پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله همين سخن را به من بگويد كه «چرا بين امّت تفرقه انداختى و مراعات سخن مرا نكردى؛ در حالى كه با تو عهد كرده بودم كه اگر يارانى نيافتى، دست نگه دارى و خون خود واهل بيت و شيعيانت را حفظ كنى». اسرار آل محمد، ص۳۱۹؛ کتاب سلیم بن قیس هلالی، ص۲۱۵.