پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بر اساس بیانیه بهائیت که در 13 آذرماه 1402 منتشر شد، تشکیلات بهائیت ادعا دارد که حکومت ایران، اخیراً از روش‌های بی‌رحمانه و شدیدتری برای سرکوب اقلیّت بهائی در ایران استفاده کرده و هدف آن، سلب آرامش و امنیت از زندگی روزمره بهائیان است.

تشکیلات بهائیت، موارد سرکوب جدید بهائیان ایران را: «افزایش تعداد بهائیان زندانی، مصادره املاک، محرومیت از حق کفن و دفن، محرومیت از تحصیلات عالی و موج افزون‌تری از نفرت‌پراکنی رسمی علیه بهائیان برشمرد». تشکیلات بهائیت همچنین، ارائه خدمات اجتماعی توسط بهائیان را دلیل برخوردها با بهائیان معرفی می‌کند و خواستار تشویق بهائیان از سوی حکومت، به خاطر خدمات (بخوانید تبلیغاتشان) می‌شود.[1]

اما در پاسخ به مظلوم‌نمایی بهائیت و تحلیل جرایم مذکور بهائیان، ذکر چند نکته لازم است:

اول: مواردی که تشکیلات بهائیت از آنها به عنوان سرکوب بهائیان یاد کرده، یا از اساس کذب است و حقیقت ندارد؛ به طور مثال، تشکیلات بهائیت، بهائیان را محروم از حق کفن و دفن امواتشان در ایران معرفی می‌کند و با خود فکر نمی‌کند که مخاطب ممکن است از خود بپرسد، پس بهائیان با امواتشان چه می‌کنند؟ اگر نمی‌توانند دفن کنند، پس می‌سوزانند؟ با خود فکر نمی‌کند که ممکن است مخاطب برای صحت‌سنجی ادعایش، تلفن را بردارد و با یکی از قبرستان‌های بهائی تماس بگیرد و به آسانی دروغشان برملا شود.

یا اینکه علّت واقعی آن بیان نمی‌شود؛ بهائیت ادعا دارد اموال تعدادی بهائی، به دلیل اعتقاد به بهائیت مصادره شده، اما با خود فکر نمی‌کند که ممکن است مخاطب از خود بپرسد، پس این ادعا چگونه با وضع مالی خوب اکثر بهائیان ایران سازگار است؟ و چرا فقط ویلاهای غیرمجاز بهائیان، مصادره و تخریب و با تصرف آنان در اراضی ملّی مقابله شده است؟[2]

دوم: بهائیت از یک‌سو قصد دارد تا علّت برخورد با اتباعش در ایران را، بهائی‌باوری آنان معرفی کند، اما در همین بیانیه، اعتراف می‌کند که یکی از عوامل پیگرد و محکومیت بهائیان تشکیلاتی، تبلیغ تبشیری و سازمانی تحت پوشش خدمات اجتماعی در ایران است: «جامعه جهانی بهائی افزوده است که به اصطلاح «جرائمی» که علت دستگیری این افراد شده، عبارتند از ارائه خدمات اجتماعی به گروه‌های محروم از جمله کودکان ایرانی و یا افغان و امدادرسانی به زلزله‌زدگان ...».[3]

سوم: تشکیلات بهائیت تلاش دارد تا مقصر برخوردهای صورت گرفته با بهائیان تشکیلاتی را جمهوری اسلامی جلوه دهد؛ این در حالی است که تشکیلات، با سوق دادن بهائیان به سوی قانون‌شکنی (در زمینه راه‌اندازی تشکیلات غیرقانونی و تأکید بر تبلیغ به سبک تبشیری در ایران)، خود زمینه‌ساز برخورد با تعدادی از بهائیان است و باید پاسخگو باشد.[4]

پی‌نوشت:
[1]. بیانیه تشکیلات بهائیت (ژنو) مورخ: 13 آذر 1402، «جامعۀ جهانی بهائی جزئیات سرکوب‌های «بی‌رحمانه» در ایران را شرح می‌دهد»
[2]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: «ماجرای روستای بهایی نشین ساری»
[3]. بیانیه تشکیلات بهائیت (ژنو) مورخ: 13 آذر 1402، «جامعۀ جهانی بهائی جزئیات سرکوب‌های «بی‌رحمانه» در ایران را شرح می‌دهد»
[4]. جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: «سابقه تبلیغ برای کودکان / پرونده سازی یا استراتژی بهائیت»