پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی در توجیه این فتوای عجیب جهاد نکاح، به حدیثی تمسک کرده‌اند که در صحیح بخاری وجود دارد، اما باید گفت که این استدلال، صحیح نیست.

در صحیح بخاری از عبدالله بن مسعود نقل شده است: «با پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله به جهاد رفته بودیم در حالی‌که همسران‌مان، همراه ما نبودند. گفتم: یا رسول الله! آیا خود را اخته کنیم (تا از طغیان نیروی شهوانی در امان باشیم)؟ ایشان فرمودند: نه؛ سپس به ما اجازه دادند در مقابل لباس و پارچه‌ای (به عنوان مهریه) با زنان ازدواج کنیم».[1]
همان‌طور که واضح است، این روایت دلیلی بر جواز متعه (صیغه موقت) است، و هرگز به معنای جهاد نکاح؛ یعنی ازدواج‌های متعدد بدون مهریه و بدون نگه‌داشتن عده نیست. در این روایت، پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله به مجاهدان اجازه اخته کردن خود را نداده، بلکه اجازه ازدواج موقت در میدان جنگ داده شده که آن هم تنها با شرایطی امکان‌پذیر است و اشاره نشدن به شرایط در این روایت بدین دلیل بوده که آن شرایط، موضوع مسلّم و پذیرفته‌ شده‌ای میان مسلمانان بوده است و آنان به خوبی می‌دانستند که ازدواج برای خود شرایطی دارد و اصولاً فرق آن با گناه بزرگ زنا نیز داشتن همین شروط است.

پس با توجه به عدم بیان شروط ازدواج در این روایت، نمی‌توان این‌گونه استنباط کرد که پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله در بحبوحه جنگ؛ به مجاهدانی که برای پاسداری از دین خدا به نبرد رفته بودند، اجازه نکاحی را دهد که شرایط ازدواج در دین اسلام را نداشته باشد و خدای ناکرده یک زن و دختر جوان، در یک روز چندین‌ بار با مردان مختلفی همبستر شوند! به‌علاوه در این روایت، ازدواج زنان با مجاهدان در برابر مقداری مهریه، به عنوان جهاد یاد نشده است و بر این اساس، اضافه کردن پیشوند «جهاد» به «نکاح» نوعی فریب و حیله‌گری است.

پی‌نوشت:
[1] «قال عبدالله: کُنَّا نَغْزُو مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، وَلَیْسَ لَنَا شَیْءٌ، فَقُلْنَا: أَلاَ نَسْتَخْصِی؟ "فَنَهَانَا عَنْ ذَلِکَ، ثُمَّ رَخَّصَ لَنَا أَنْ نَنْکِحَ المَرْأَةَ بِالثَّوْبِ"، ثُمَّ قَرَأَ عَلَیْنَا: (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تُحَرِّمُوا طَیِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکُمْ، وَلاَ تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لاَ یُحِبُّ المُعْتَدِینَ)» بخاری، محمد بن اسماعیل، الجامع المسند الصحیح المختصر من أمور رسول الله(ص) و سننه و أیامه (صحیح بخاری)، محقق: الناصر، محمد زهیر بن ناصر، ج7، ص4، بیروت، دار طوق النجاة، چاپ اول، 1422ق.