پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اهل بیت(علیهم السلام) توصیه های بسیاری درباره وحدت شیعه و اهل سنت داشته‌اند و در باره مراوده با آنها در روایات شیعه توصیه هایی وارد شده است. این همگرایی ها برای باز ماندن مسیر حق می باشد تا اهل سنت با این رفتار پسندیده به مسیر اهل بیت (علیهم السلام) باز گردند.

هماهنگونه که در روایت معاویه بن وهب از امام صادق(علیه السلام) وارد شده است که: «كَيْفَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَصْنَعَ فِيمَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ قَوْمِنَا وَ فِيمَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ خُلَطَائِنَا مِنَ اَلنَّاسِ قَالَ فَقَالَ تُؤَدُّونَ اَلْأَمَانَةَ إِلَيْهِمْ وَ تُقِيمُونَ اَلشَّهَادَةَ لَهُمْ وَ عَلَيْهِمْ وَ تَعُودُونَ مَرْضَاهُمْ وَ تَشْهَدُونَ جَنَائِزَهُمْ .[1] ما در ميان همكيشان خود و با مردم ديگرى كه با ما مراوده دارند شايسته است چكار كنيم‌؟ در پاسخ فرمود: امانت آنها را بپردازيد و بر سود و زيانشان گواهى دهيد و بيمارانشان را عيادت نمائيد و براى تشييع جنازه‌هاى آنان حاضر شويد.» این گونه روایات دلالت بر همگرایی  شیعه و اهل سنت دارد تا با آن اهل سنت به جریان حق نزدیک شده و دوستدار مکتب اهل بیت(علیهم السلام) شوند و تنها این نوع همگرایی شیعه و اهل سنت مورد قبول اهل بیت(علیهم السلام) می باشد.

شیوه نظام جمهوری اسلامی ایران با  اهل سنت بر همین اساس بوده است که نتیجه آن جامعه عاری از تنش‌های مذهبی بین اقوام مختلف دارای گرایش های شیعی و سنی داشته باشیم. این مراوده ها قطعا در مسیری است که اهل بیت(علیهم السلام)  برای جامعه اسلامی ترسیم کرده‌اند می باشد. 

به تازگی محمد اسماعیل صلاحی قطب خود خوانده فرقه صوفیه گنابادی در صفحه شخصی خویش، تصویری از دیدارش با مولوی عبدالحمید منتشر نموده است که ممکن است بعضی از افراد ساده لوح در مسیر همگرایی شیعه و اهل سنت که مورد سفارش اهل بیت(علیهم السلام) شده است، تفسیر نمایند. 

بین محمد اسماعیل صلاحی و مولوی عبدالحمید اشتراکات متعددی وجود دارد از آن جمله می‌توان به  چالش آفرینی و تشویق جریان‌های مخالف نظام اسلام به ایجاد ناآرامی در سطح کشور اشاره نمود و اهداف هر دوی این از یک سنخ می باشد و آن هدف اینست که محمد اسماعیل صلاحی در خیال خامش  در آرزوی تثبت ادعای خویش به عنوان قطب سلسله سلطلنعلیشاهی است و مولوی عبدالحمید نیز قصد دارد در جایگاه رهبری اهل سنت ایران قرار گیرد.

این نزدیکی و مراوده جریان های باطل همیشه وجود داشته است و این مراوده ها برای طراحی نقشه و هم سو نمودن سخنان خویش در جامعه بوده است تا بتوان در سطح جامعه، موج باطلی ایجاد نمایند، اما باید بدانند که این حرکت آنها به ثمر نخواهد رسید، زیرا این همگرایی، تنها برای رسیدن به امیال و آرزوهای شخصی می باشد و زمانی که این امیالشان در تعارض ابا میال دیگری قرار گیرد، این هم گرایی متلاشی خواهد شد.

محمد اسماعیل صلاحی و مولوی عبدالحمید باید بدانند که قرآن کریم در مورد این همگرایی صوری آنها به درستی بیان کرده است که «لا يُقاتِلُونَكُمْ جَميعاً إِلاَّ في قُرىً مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَراءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَديدٌ تَحْسَبُهُمْ جَميعاً وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّى ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَعْقِلُونَ[حشر/14] آن‌ها همگى جز در دژهاى محكم يا ازپشت ديوارها با شما نمى‌جنگند. پيكارشان در ميان خودشان شديد است، (امّا در برابر شما ضعيف)! گمان مى‌كنى آن‌ها متّحدند، در‌حالى‌كه دل‌هايشان پراكنده است؛ اين به خاطر آن است كه آن‌ها گروهى هستند كه تعقّل نمى‌كنند.»

در نتیجه باید توجه نمود که قطعا  دیدار محمداسماعیل صلاحی با مولوی عبدالحمید را نباید در راستای سفارشات اهل بیت(علیهم السلام) دانست وهدف از این دیدارها همگرایی  در ضدیت با نظام اسلامی است و باید بدانند که به اهداف خویش نخواهند رسید.

پی نوشت:

[1]. كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافي (ط - دارالحديث)، دار الحديث - قم، چاپ: اول، ق‏1429، ج‏4، ص679.