پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در نگاه برخی از پیروان فرقه اهل حق علاوه بر عوامل محرمیت که در شرع مقدس اسلامی بیان شده است، مواردی دیگر عامل محرمیت و مانع ازدواج می‌باشند. یکی از عوامل محرمیت در اهل حق آیین سرسپاری است. بر اساس آموزه‌های این فرقه که توسط سلطان اسحاق بنا نهاده شده است هر فرد اهل حقی باید به یکی از خاندان‌های این فرقه سرسپرده شود که این آیین فرقه‌ای با آداب و شرایطی خاص، در مکان مذهبی اهل حق یعنی جم خانه با حضور پیر و دلیل انجام می‌شود. [1] از پیامدهای این مراسم این است که فرزندان پیر و سید در این فرقه که افراد به او سرسپرده شده‌اند نمی‌توانند با این مریدان و سرسپرده‌ها ازدواج نمایند.[2]

از جمله عوامل دیگر محرمیت و موانع ازدواج در فرقه اهل حق، بستن عقد خواهر برادری یا شرط اقرار بین زن و مرد است که به سبب آن، عقد ازدواج بین این دو ممنوع است. بر اساس توضیحاتی که در برخی از منابع این فرقه در رابطه ‌با این دو مسئله اشاره شده که چرا پیرزاده (سادات) از مریدان نباید همسر بگیرد و بالعکس و چرا مرد و زنی که عقد اخوت بسته‌اند خود و اولاد آنها از ازدواج باهم محروم‌اند؟ در جواب مطالبی نوشته و به قرآن هم نسبت داده و نوشته‌اند «قرآن گفته هیچگاه زن بیگانه را به نام مادر و خواهر و دختر نخوانید؛ چون امکان دارد با آنان ازدواج بکنید، یعنی اگر آنها را به این نام خواندید بعداً ازدواج کردید، گنهکارید» [3] بعد می‎نویسد: «در اخوت اهل حق که در حضور جم با شهادت پیرزاده و جمع نشین عقد اخوت آنها را تا هفت نسل آینده اقرار می‌نمایند؛ یعنی از طرف خود و هفت نسل آینده عقد برادری و خواهری می‎بندند، نمی‌توانند باهم ارضای شهوت بکنند؛ بلکه تا هفت نسل بعد هم حق ازدواج باهم را ندارند.» [4] در یکی دیگر از منابع اهل حق با نسبت‌ دادن این احکام به انبیای الهی چنین آمده است: «اول آن که باهم واقعاً مثل خواهر و برادر باشید. چنان که حضرت موسی بین یارانش عقد خواهری و برادری بست، پیغمبر ما هم بست، پدرم هم همین کار را کرد. اولادان معنوی من باید باهم خواهر و برادر باشند.» [5]

در جای دیگر مؤلف آورده است که: «ملک ناز خانم (خواهر آقا بخش بزرگ) با پدرم، خواهر و برادر اقراری بوده‌اند؛ بین خواهر و برادر اقراری تا هفت‌ پشت وصلت حرام است.» [6] فارغ از عدم صحت انتساب این ادعاهای باطل به قرآن و انبیای الهی توسط بعضی از بزرگان اهل حق، در احکام اسلام چیزی به نام صیغه خواهر و برادری وجود ندارد و عقد خواهر و برادری مشروع نیست و از جمله بدعت‌های آشکار است؛ چراکه در اسلام سند و مدرکی راجع به صیغه خواهر و برادری نداریم و در فقه ما اصلاً مطرح نشده است.

پی‌نوشت:

[1]. القاسی، مجید، مجموعه آئین و اندرز و رمز یاری، بی‌تا، ص 35

[2]. مردانی، محمد، سیری کوتاه در مرام اهل حق، ص86

[3]. بشیری، موحد، شناخت رهروان عشق علی، ص232

[4].همان

[5]. الهی، بهرام، آثار الحق، ج2، ص76

[6]. همان، ج1، ص544