پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_  تحمل بار مصیبت‌ها و سختی‌ها برای انسان، زمانی آسان خواهد شد که بداند در پناه قدرتی برتر قرار دارد. در این هنگام است که شخص در مقابل سختی‌ها با استقامت تمام ایستادگی کرده و هیچ گونه ترسی به خود راه نخواهد داد.

شیعیان، معتقد به امام زنده‌ای هستند که همچون پدری مهربان و رفیقی صمیمی دلسوز شیعیان می‌باشد. امام رضا(علیه السلام)فرمود: «الْإِمَامُ: الْأَنِيسُ‏ الرَّفِيقُ‏، وَ الْوَالِدُ الشَّفِيقُ‏، وَ الْأَخُ الشَّقِيقُ‏.[1] امام، همدم و رفيق است و پدر مهربان؛ و برادرِ همسان است.»  

و به این خاطر است که هیچگاه در تنگنای سختی‌ها قرار نمی گیرند و همیشه در سخت‌ترین زمانها، امید به عنایت و توجه آن امام داشته  و همیشه در اذهانشان، پبام امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) به شیخ مفید طنین انگیز است که به او فرمود: «إِنَّا غَيْرُ مُهْمِلِينَ‏ لِمُرَاعَاتِكُمْ وَ لَا نَاسِينَ لِذِكْرِكُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَكُمُ الْأَعْدَاء [2] ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی و اهمال نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم که اگر جز این بود، دشواری‌ها و مصیبت‌ها بر شما فرود می‌آمد و دشمنان، شما را ریشه کن می‌نمودند.»

در نتیجه باید با توجه به عنایت‌های امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) به شیعیان بخصوص پیام های ایشان به امثال شیخ مفید در تمام تنگناها و سختی با توسل به آن وجود نورانی خود را از ناامید و افسردگی دور کرد و زندگی پر از امید را در پناه آن حضرت تجربه کرد.

پی نوشت:

[1]. كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافي (ط - دارالحديث)، دار الحديث، قم، اول، ق‏1429، ج‏1 ؛ ص 494.

[2]. طبرسى، احمد بن على، الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسي)، نشر مرتضى، مشهد، اول، 1403 ق، ج‏2؛ ص497.