پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ یکی از شبهاتی که امروزه دشمنان اسلام سعی دارند از طریق فضای مجازی و رسانه‌ها به ذهن مخاطب خود که غالباً جوانان و نوجوانان مسلمان هستند، تلقین کنند این است که اگر حضرت علی (علیه‌السلام) هر شب و به صورت مخفیانه، غذا برای فقرا می‌برد، چگونه است که الان ما از این انفاق خبردار شدیم؛ مگر این اقدام به صورت مخفیانه و ناشناس نبوده است؟

در پاسخ به این شبهه باید گفت: درست است که حضرت هر شب و به صورت مخفیانه، انفاق‌های پنهانی داشتند، اما بعد از شهادت امام، به واسطه گزارش‌های متعددی که از جانب امام حسن و حسین (علیهما‌السلام) فرزندان حضرت علی (علیه‌السلام) بیان شده، شیعیان نسبت به وقوع آن علم پیدا کردند؛ به عنوان مثال در روایتی آمده است:

بعد از شهادت حضرت علی (علیه‌السلام) پینه‌های فراوانی بر زانوان و پشت پاها و گردن آن حضرت مشاهده شد. از امام حسن (علیه‌السلام) پرسیدند: پینه زانو و پشت پای ایشان، مربوط به عبادت‌های بسیارش است، اما این پینه که در گردن ایشان است، بر اثر چیست؟

امام حسن (علیه‌السلام) فرمودند: «اگر ایشان زنده بودند، از آن سخنی برای شما نمی‌گفتم. هیچ روزی از روزها بر او نمی‌گذشت که در آن یک مسکین و یا بیشتر را به حدی که توان داشت، سیر نکند و وقتی شب می‌شد، به بازمانده خورد و خوراک آن روز نان خورهای خود می‌نگریست و آن را در کیسه‌ای می‌نهاد و وقتی مردم می‌خفتند، آن را به دوش گرفته و در کوچه‌های مدینه روان می‌شد و به سوی مردمی رهسپار می‌شد که به خاطر شرم، از کسی درخواستی نمی‌کردند و آن را چنان که کسی از آنها باخبر نمی‌شد که چه کسی این غذاها را آورده است، میانشان قسمت می‌کرد و از خانواده حضرت «علی علیه‌السلام»، کسی جز من آن را نمی‌دانست.
زیرا من به این موضوع از دیرباز آگاه شده بودم و ایشان به خاطر فضیلت صدقه دادن پنهانی و به دست خویش، چنین می‌کرد و همواره می‌فرمود: صدقه پنهانی، چون آب بر آتش است و خشم پروردگار را خاموش می‌کند.»(1) و این عادت همه ائمه معصومین (علیهم‌السلام) بوده است.

در روایتی از امام سجاد (علیه‌السلام) درباره امام حسین (علیه‌السلام) نیز آمده است که کسی خدمت امام سجاد (علیه‌السلام) عرض کرد، یابن رسول الله! من در بدن پدر مظلوم شما اثری دیدم که جای ضربت شمشیر، نیزه و ... نبود. متحیر شدم که این اثر، رد چیست. امام سجاد (علیه‌السلام) متأثر شدند و گریستند و فرمودند پدرم هر شب یک کیسه بزرگ پر از نان را در میان مستمندان و ابناء السبیل توزیع می‌‌کردند. آنچه دیدی پینه اثر سالها حمل آن همیان نان است.(2)

پی‌نوشت:
1. محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج7، ص184 ابواب صدقه، باب 11، ح8. «اما لولا انه مات ما حدثتکم عنه، کان لا یمر به یوم [من الأیام] الا أشبع فیه مسکینا فصاعدا ما أمکنه فاذا کان اللیل نظر الی ...»
2. ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج3، ص222. «... هذا مما كان ينقل الجراب على ظهره إلى منازل الأرامل واليتامى والمساكين ...»