پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اگر چه داشتن نظرات علمی نادر، در منطق علم، اصلاً ناپسند و نکوهیده نیست اما در اتخاذ چنین نظراتی نیز باید نهایت وسواس را به خرج داد و از خود پرسید، چگونه است که بیشتر علما و صاحب نظران طریق دیگری را پیموده، در حالی که به نظر می رسد به تمام جوانب بحث نیز آگاه بوده اند.

کشته نشدن حضرت عیسی(علیه و علی نبینا و آله السلام) در قرآن به صراحت ذکر شده: «وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسيحَ عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذينَ اخْتَلَفُوا فيهِ لَفي‏ شَكٍّ مِنْهُ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ يَقيناً؛( نساء 157) و به سبب گفتارِ (سراسر دروغ‏]) شان كه: ما عيسى بن مريم فرستاده خدا را كشتيم. در صورتى كه او را نكشتند و به دار نياويختند، بلكه بر آنان مُشتبه شد؛ (به اين خاطر شخصى را به گمان اينكه عيسى است به دار آويختند و كشتند) و كسانى كه درباره او اختلاف كردند، نسبت به وضع و حال او در شك هستند، و جز پيروى از گمان و وهم، هيچ آگاهى و علمى به آن ندارند، و يقيناً او را نكشتند.»

اما ممکن است برخی علی رغم صراحت قرآن در آیه مذکور، معتقد به مردن حضرت عیسی(علیه السلام) شوند. این گروه که در اقلیت هستند به این آیه استناد می کنند: «اِذْ قَالَ اللهُ يَا عِيسَى إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَجَاعِلُ الَّذِينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فِيمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ؛(آل عمران 55) (ياد كنيد) هنگامى كه خدا فرمود: اى عيسى! من تو را (از روى زمين و از ميان مردم‏) بر می گيرم و به سوى خود بالا می برم، و از بودن در ميان اجتماع آلوده كافران پاك می كنم و آنان را كه از تو پيروى كردند تا روز قيامت برتر از كسانى كه كافر شدند قرار می دهم؛ سپس بازگشت شما به سوى من است و در ميان شما در آنچه با هم اختلاف داشتيد (به حق و عدالت‏) داورى می كنم.»

بعضى تصور كرده اند كه واژه «متوفيك» از ماده وفات به معنى مرگ است، به همين دليل چنين مى پندارند كه با عقيده معروف ميان مسلمانان درباره عدم مرگ حضرت عيسى (علیه السلام) و زنده بودن او منافات دارد (و معتقد شده اند که طبق این آیه، حضرت عیسی(علیه السلام) مرده است) در حالى كه چنين نيست، زيرا ماده فوت به معنى از دست رفتن است ولى توفى (بر وزن ترقى)از ماده وفى به معنى تكميل كردن چيزى است و اينكه عمل به عهد و پيمان را وفا مى گويند، به خاطر تكميل كردن و به انجام رسانيدن آن است، و نيز به همين دليل اگر كسى طلب خود را به طور كامل از ديگرى بگيرد، عرب مى گويد: «توفى دينه» يعنى طلب خود را به طور كامل گرفت. در آيات قرآن نيز توفى به معنى گرفتن، به طور مكرر به كار رفته است، مانند: «وَهُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ بِاللَّيْلِ وَيَعْلَمُ مَا جَرَحْتُمْ بِالنَّهَارِ؛(انعام،60) او كسى است كه روح شما را در شب مى گيرد و از آنچه در روز انجام مى دهيد آگاه است.» در اين آيه مساله خواب به عنوان توفى روح ذكر شده، همين معنى در آيه 42 سوره زمر و آيات ديگرى از قرآن نيز آمده است. درست است كه واژه توفى گاهى به معنى مرگ آمده و متوفى به معنى مرده است، ولى حتى در اينگونه موارد نيز حقيقتاً به معنى مرگ نيست، بلكه به معنى تحويل گرفتن روح مى باشد و اصولاً در معنى توفى، مرگ نیست، و ماده فوت از ماده وفى به كلى جدا است. با توجه به آنچه گفته شد معنى آيه مورد بحث روشن مى شود كه خداوند مى فرمايد: «اى عيسى! تو را بر مى گيرم و به سوى خود می برم.» (1)

از طرفی روایات زیادی حاکی از بازگشت حضرت مسیح(علیه اسلام) به همراه امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است و این به معنی زنده بودن ایشان خواهد بود:« حضرت رسول(صلوات الله علیه و آله) می فرمایند: «سوگند به کسی که مرا به پیامبری برانگیخت، اگر از عمر دنیا جز روزی باقی نماند، خداوند آن روز را طولانی می گرداند تا فرزندم مهدی قیام کند. پس روح الله، عیسی بن مریم از آسمان فرود خواهد آمد و پشت سرش نماز خواهد گزارد و زمین با نور خداوندگارش درخشان خواهد شد. سلطنت او شرق و غرب را فرا می گیرد.»(2)؛ « ان عيسى يقول إنما بعثت وزيرا و لم أبعث أمي؛ (3) همانا من برانگیخته شده ام تا وزیر و کمک کار شما باشم، نه امیر و فرمانده.»

پی نوشت:
(1). مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جلد: 2، ص 568
(2). محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، نشر: مؤسسة الوفاء، چاپ 1403، ج 52، ص 57
(3). شيخ حر عاملى‌، اثبات الهداة،  نشر: مؤسسة الأعلمي‌، چاپ: بيروت‌، چاپ: 1422 ق‌،ج 3، ص 613؛ سید ابن طاووس، ملاحم و الفتن، ص 83