پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دین برنامه جامع زندگی است که آموزه‌های آن در سه حوزه عقاید، اخلاق و احکام  انعکاس یافته است. انتظار دین از دین‌‌داران آن است که نگرش‌ها و باورهای خود را با آنچه در کتاب و سنت انعکاس یافته بر اساس تفسیر و تأویل مفسران واقعی دین یعنی پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل‌بیت (علیهم السلام) پذیرا باشند؛ و همان‌ گونه که به آموزه‌های اخلاقی دین که منطبق با فطرت و سرشت درونی آنان است پای بند هستند، نسبت به احکام، آموزه‌های فقهی و شعائر دینی نیز اهتمام جدی از خود نشان دهند.

یکی از آسیب‌هایی که دین‌داری را در  دو حوزه اخلاق و احکام را مورد هدف قرار داده و به آنها آسیب جدی می‌ رساند آفت اباحه‌گری است .واژه "اباحه" هم‌ خانواده و هم‌ ریشه کلمه مباح، به معنای مجاز و حلال دانستن برخی از اعمالی است که در دین، انجام آن ممنوع و حرام گردیده است.(1)

اباحه گری از آسیب های جدی در فرقه اهل حق می باشد. اباحه ‌گری در این فرقه از دو جنبه قابل تصور است؛ هم از جهت ارتکاب محرمات و هم از جهت ترک واجبات. پیروان این فرقه اگر چه خود را تابع شریعت محمدی می دانند اما با با ترویج اباحه گری در هر دو زمینه دچار انحراف و بی‌توجهی به احکام دین گشته‌ و سران این فرقه‌، بار تکلیف را از دوش خود و پیروانشان برداشته و نوعی لاابالی‌گری نسبت به احکام دین را رواج داده اند.

خطرها و پیامدهای منفی که اباحه گری در پی دارد، سبب شده تا نبی مکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان معصوم (علیهم اسلام) با جدیت به مقابله با آنان پرداخته و با استفاده از شیوه های مختلف، نادرستی این انحراف را بیان نمایند. ایشان خود همواره پایبند به شریعت بودند و از ارتکاب کوچکترین گناهان دوری می کردند. آنان دیگران را به اطاعت از خویش سفارش می کردند و شیعیان واقعی را پایبند به اطاعت از واجبات الهی و تقوی دانسته اند. سفارشات خاندان عصمت و طهارت (علیهم السلام) به شریعتمداری در دین به حدی زیاد است که اشاره به گوشه ای از آنها می تواند نوشتاری مفصل باشد.

امام صادق (علیه السلام) از ابوالخطاب و پیروانش به جهت اباحی گری آنها برائت جستند و فرمودند: «من فرزند رسول خدا هستم... اگر خدا را اطاعت کنم به من رحم و اگر خدا را نافرمانی کنم، مرا به شدت عذاب خواهد کرد.»(2) در این حدیث، امام صادق (علیه السلام) لزوم اطاعت همه اشخاص از اوامر الهی را متذکر شده و خودشان را به‌رغم اینکه فرزند رسول خدا هستند مصون از عذاب الهی نمی بینند. همچنین آن حضرت از اهل اباحیگری برائت جسته و اعلام کردند من فقط امام کسانی هستم که مطیع من باشند.(3) این روایت نشان می دهد اهل اباحه چون پیرو دستورات پیشوایان دینی نبوده اند، امام (علیه السلام) بیزاری خویش را از آنان اعلام کرده اند.

پی نوشت:

(1). فرهنگ شیعه، خطیبی کوشکی، محمد، قم، زمزم هدایت، چاپ دوم، 1386ش، ص 55-56.

(2). کافی، کلینی،ج8، ص182.

(3).کنزالعمال، متقی هندی،ج16، ص19.