پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبشران مسیحی بیان می کنند که در همه ادیان رابطه بین خدا و انسان یک سویه است و انسان باید تلاش کند تا به خدا برسد ولی در مسیحیت این رابطه دو سویه است و علاوه بر رابطه ای که انسان با خدا دارد خدا نیز با انسان رابطه برقرار می کند، به عبارتی دیگر در دین(اسلام) یعنی تلاشی که انسان باید برای رسیدن به خدا بکند و رابطه یک سویه بین خدا و انسان مطرح است اما در مسیحیت رابطه با خدا، به این صورت است که خدا راه را می پیماید و به سراغ انسان می آید.(1)

این در حالی است که مطابق کتاب مقدس در مسیحیت تنها خدا نیست که راهی می پیماید بلکه انسان نیز باید راه را بپیماید و تلاش کند. عیسای مسیح(علیه اسلام) می فرماید: «من راه و راستی و حیات هستم. هیچ کس نزد پدر نمی تواند برود، مگر از طریق من»( یوحنا 14: 6) و در اول تیموتائوس از ایمانداران خواسته می شود برای رسیدن به حیات جاودانی باید مبارزه ای سخت و نیکو بکنند.(2) خدا هم در این تلاش سهیم است و بخشی از راه را می پیماید. در مکاشفه آمده است: «اینک بر در ایستاده می ‌کوبم؛ اگر کسی آواز مرا بشنـود و در را باز کنـد، به نـزد او در خواهم آمد.»(مکاشفه 3: 20) ولی به هر کسی اجازه این کوشش داده نمی شود بلکه تنها کسانی که خدا آنها را پیش از بنیاد عالم برگزید می‌توانند نجات یابند(3) و لذا برخی برای حیات ابدی آفریده می شوند(4) و برخی دیگر برای لغزش و نااطاعتی.

در نگرش قران و احادیث اسلامی هم سخن از رابطه یک سویه بین انسان و خدا نیست، بلکه آنچه هست ارتباط دو سویه است و محبتی دو سویه بین خدا و بندگانش برقرار است. از طرفی خدا به بندگانش، مهربانتر از مادری که به کودکش محبت می کند، محبت می ورزد و لذا قلبشان را لمس می کند و آنها را شیدا می کند. از طرفی این بندگان هستند که در تب و تاب محبت خداوند می سوزند. یکی از صفات خداوند در قرآن «ودود» است: «وَ هُوَ الْغَفُورُ الْوَدُود؛ (بروج، 14)و او آمرزنده و دوستدار (مؤمنان) است» ودود یعنی کسی که خیلی عشق می ورزد و خیلی محبت می کند.

از حضرت امیر المومنین (علیه السلام)، چنین نقل شده است: هر گاه خداوند، بنده ای را مورد لطف و کرامت قرار دهد، او را به محبت خویش، مشغول می سازد(6) و در سوره بقره خداوند می فرماید «وَ الَّذِینَ آمَنُوا اَشَدُّ حُبًّا للهِ؛(بقره، 165) ایمانداران خدا را بیشترین محبتشان را به خدا نثار می کنند.»

پی نوشت:
(1). مطالعات میدانی و رصد  موعشات کشیشان تبشیری
(2). اول تیموتائوس 6: 12
(3). افسسیان ۱: ۴
(4). اعمال ۱۳: ۴۸
(5). اول پطرس ۲: ۸
(6). تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد، تصنیف غررالحکم و دررالکلم .حدیث 4080.