پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ رسول گرامی اسلام(صل الله علیه و آله و سلم) و ائمه‌ی معصومین(علیهم السلام) در همه شئونات زندگی و ارتباطات اجتماعی الگو هستند. مسلمانان می توانند با نصب العین قرار دادن سیره این بزرگواران، زندگی دنیوی و آخرت خود را ایمن سازند. حضرت محمد ( صلی الله علیه و آله و سلم) گل سرسبد هستی و بزرگ این خاندان، در ارتباطات با پیروان دیگر ادیان، منشی در پیش گرفتند که تحسین هر خواننده ای را بر می انگیزاند. زندگی غیر مسلمانان در ممالک اسلامی وضع قوانینی را می طلبد تا در سایه آن، هم حقوق غیرمسلمان ها رعایت شود و هم حکومت اسلامی از ظرفیت ها و توانایی های آنها بهره ببرد.

ارتباط رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) با مسیحیان همواره توام با دوستی و محبت بوده و این را در نامه ای که ایشان به مسیحیان نجران در روز سوم سال دوم هجری نوشتند، می توان اثبات کرد.  این نامه یا به عبارتی عهدنامه توسط پیامبر(صل الله علیه و آله و سلم) املاء و به قلم مبارک امیرالمومنین(علیه السلام) نوشته شده است:

به نام خداوند بخشنده مهربان

«این عهدی است که محمد بن عبدالله، فرستاده خدا برای تمام مسیحیان نوشته است. این نامه ای است که آن را محمد بن عبدالله برای همه مردم نوشته تا آنان را بشارت دهد و انذار کند تا برای مردم بر خدا بعد از نبی، حجتی نباشد و خداوند عزیز و حکیم است. این نامه را نوشت برای اهل ملت او و برای هر کسی که در مشرق یا مغرب زمین، مسیحی است، دور باشد یا نزدیک، عرب فصيح باشد یا عجم، شناخته شده باشد یا ناشناخته. این نامه، عهدی است برای آنان و هرکس عهد در آن را بشکند و با آن مخالفت کند و از آنچه امر شد تعدی کند، همانا عهد خدا را شکسته و میثاق خدا را نقض کرده و دین خدا را مسخره کرده و او مستوجب لعنت است، چه از حاکمان باشد یا از مسلمانان مؤمن ...

برای مسیحیان  است آنچه برای من، نزدیکان من، ملت من و طرفداران من است. مثل این است که آنان رعیت و اهل ذمه من هستند. ما هرگونه اذیت کردن آنان را منع می کنیم... هيچ اسقفی لازم نیست اسقفیت خود را تغییر دهد، هیچ راهبی لازم نیست که از رهبانیت خود دست کشد، هرکس در صومعه هست، بماند، هرکس در گردش است، بگردد. هیچ بنایی از کلیساها و محل تجارت آنان نباید خراب شود و هیچ چیز از مال کلیساها نباید در بنای مسجد و منازل مسلمانان وارد شود. هرکس این کار را بکند، عهد خدا را شکسته و با رسول او مخالفت ورزیده است.

بر راهبان و اسقفان، نه جزیه است نه غرامت، و من ذمه آنان را در هرجا که باشند، حفظ می کنم؛ در خشکی یا بیابان، در شرق یا غرب، در جنوب یا شمال، آنان در ذمه و میثاق من هستند و از هر بدی در امانند، و همچنین هرکس که در کوه ها یا مواضع مبارک، عبادت می کند، این گونه است و از محصول زراعتشان خراج و زکات نگیرید... با آنان مگر به چیز خوب مجادله نکنید... هرکس با عهد خدا مخالفت ورزد و برخلاف آن عمل کند، میثاق خدا را مخالفت کرده و با رسول خدا مخالفت ورزیده است...کسی تا دنیا زنده است، نباید به این عهد مخالفت ورزد تا دنیا به آخر برسد.» (1)

پی نوشت:

(1).احمدی میانجی ، علی‌، مکاتیب الرسول، نشر دارالحدیث، ج 3، ص 775