پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در 29 نوامبر سال 1947 از سوی کمیسیون ویژه‌ فلسطین و ترومن، رئیس جمهور وقت آمریکا راه حل دو کشوری برای حل مشکلات فلسطین معرفی شده است.

از این رو طرح تقسیم فلسطین به دو دولت عبری و عربی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به رأی گذاشته شد و این طرح با عنوان قطعنامه ۱۸۱، با 33 رأی موافق در برابر 13 رأی مخالف، 17 رأی ممتنع و 2 غایب به تصویب رسید. البته در تصویب این طرح، رشوه، تهدید، فشار و نفوذ آمریکا نقش جدی داشته است.

مطابق این قطعنامه سرزمین فلسطین به دو کشور عبری(یهودی) و عربی(فلسطینی) تقسیم و شهر بیت ‌المقدس (اورشلیم) به صورت بین ‌المللی اداره خواهد شد.(1)

برخی نظیر جنبش مقاومت اسلامی حماس و جمهوری اسلامی ایران تاکنون حاضر به پذیرش این طرح نشدند؛ زیرا پذیرش آن را تهدیدآمیز و دارای لوازم خطرناک می دانند. در ادامه به مهم ترین این تهدیدها اشاره خواهد شد:

1. به رسمیت شناخته شدن رژیم صهیونیستی:
از همان ابتدای تأسیس دولت صهیونیستی در فلسطین، مخالفان این رژیم در فلسطین و دیگر کشورهای اسلامی به هیچ وجه این رژیم را مشروع ندانسته و از هر امری که در واقع زمینه مشروعیت و رسمیت بخشیدن این رژیم را فراهم کند، پرهیز می کنند.

 گروه هایی نظیر حماس چون پذیرش راه حل دو کشوری را به معنای به رسميت شناختن رژیم صهیونیستی می دانند، از این رو شدیداً با آن مخالفند.(2)

 2. فراهم شدن زمینه ستم بیشتر و غارت سایر اراضی فلسطین:
رژیم صهیونیستی از همان ابتدای تأسیس و شکل گیری در فلسطین، این سرزمین را غصب، خانه های فلسطینیان را ویران کرده و شهرک های صهیونیستی بنا کرده است. این رژیم هنوز هم به دنبال مصادره و غارت باقی مانده اراضی آنان است.

 خلیل الحیه، عضو ارشد دفتر سیاسی جنبش مقاومت اسلامی حماس بر این نظر است که سرزمین فلسطین قابل تقسیم شدن نیست و راه حل دو کشور نیز از بین رفته است؛ زیرا این اقدام زمینه را برای مصادره و غارت سایر اراضی فلسطین، فراهم می کند. از این رو ما به نبرد با دشمن سرزمین مان ادامه خواهیم داد.(3)

جمهوری اسلامی ایران نیز برای پایان دادن به بحران شصت ساله در فلسطین ضمن مخالفت جدی با این راه حل، راهکاری ارائه داده است که فلسطین را از زیر ستم رژیم صهیونیستی آزاد کند. ایران خواستار حل و فصل موضوع فلسطین از طریق مراجعه به آرای عمومی همه فلسطینیان داخل و خارج، مسلمان، مسیحی و یهودی شده است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای(حفظه‌الله) در سخنرانی های متعدد بر این طرح تأکید و خواستار اجرای آن شده اند. از جمله ایشان در اجلاس بین المللی حمایت از مردم فلسطین در مورخ 14/ 12/ 1387 که در تهران برگزار شد، اظهار داشتند: «وظیفه تاریخی امروز ما تکرار سخنان و تئوری های ناتوان گذشته نیست، بلکه ارائه راهکاری است که فلسطین را از زیر ستم رژیم صهیونیستی آزاد کند. پیشنهاد ما یک راهکار کاملا منطبق بر مردم سالاری است که می تواند منطق مشترک همه افکار جهانی باشد. آن پیشنهاد این است که همه صاحبان حق در سرزمین فلسطین اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی در یک همه پرسی، ساختار نظام خود را انتخاب کنند و همه فلسطینیانی که سال ها مشقت آوارگی را تحمل کرده اند نیز در این همه پرسی شرکت کنند. دنیای غرب باید بداند که نپذیرفتن این راه حل نشانه پایبند نبودن به دموکراسی است.(4)

3. نجات صهیونیسم از پرتگاه سقوط:
مسلمانان فلسطین و حامیان آنان در سراسر دنیا برای سقوط رژیم صهیونیستی و دفع ستمگری و غارتگری این غده سرطانی در تلاش هستند. در حالی که از نتایج پذیرش این راه حل همانگونه که خودشان اعتراف دارند، رهایی و نجات دولت صهیونیستی از نابودی و سقوط است.

رانلد لودر رئیس کنگره جهانی یهودیان در مقاله ‌ای در روزنامه واشنگتن پست آمریکا درباره خطر افزایش مستمر تعداد ساکنان فلسطینی در مقایسه با تعداد یهودیان در اراضی اشغالی فلسطین هشدار داد و نوشت: «این مساله موجودیت اسرائیل را تهدید می ‌کند و من از یائیر لاپید، نخست وزیر اسرائیل می ‌خواهم تاریخ‌ سازی کرده و از فاجعه تک ‌کشوری جلوگیری کند. لودر گفت: «لاپید باید با آمریکا، جهان عرب و فلسطینی ‌های میانه‌ رو درباره روشی ابداعی برای مقابله با این چالش با تصویب راه‌ حل دو کشوری گفتگو کند.»

رئیس کنگره جهانی یهودیان افزود: «حتی اگر به نظر برسد که دستیابی به راه‌ حل دو کشوری غیر ممکن است، لاپید باید تمام تلاش خود را برای اجتناب از فاجعه تک‌ کشوری انجام دهد و هیچ ماموریتی مهمتر از این مساله وجود ندارد؛ زیرا اسرائیل نه فقط به دلیل توانمندی‌ های هسته ‌ای ایران، بلکه به دلیل ساختار جمعیتی ‌اش با یک خطر بزرگ ماهیتی مواجه است. در سال ۲۰۲۰ برای اولین بار طی چند دهه گذشته تعداد اعراب ساکن در حد فاصل دریای مدیترانه تا رود اردن افزایش محسوسی نسبت به تعداد ساکنان یهودی آن داشت و علی رغم برخی تغییرات در نرخ زاد و ولد، این اکثریت کوچک فلسطینی ظرف یک یا دو دهه بزرگ خواهد شد. اگر وضعیت فعلی ادامه یابد و کنترل اسرائیل بر کرانه باختری ادامه داشته باشد و به فلسطینی ‌ها تابعیت کامل داده و در ادامه حقوق کامل برای‌ آنها قائل شود، در مدت نسبتا کوتاهی با یک مشکل بزرگ مواجه خواهد شد و اسرائیل دیگر کشور یهودی نخواهد بود و در نهایت موجودیت خود را از دست خواهد داد.»

لودر افزود: «هیچ تهدید خارجی همانند این تهدید وجود ندارد. ایده اصلی صهیونیسم این است که یک مکان مشخص روی زمین وجود داشته باشد که یهودیان اکثریت آن را تشکیل دهند تا بتوانند در چارچوبی دموکراتیک از حق خود برای تعیین سرنوشت بهره‌مند شوند و اگر یهودیان در سرزمین ‌شان اکثریت قدرتمند را نداشته باشند، ایده صهیونیسم نابود خواهد شد. بنابراین بی‌توجهی به این موضوع و غفلت ساختار سیاسی ناکارآمد آن، مانع از رویارویی اسرائیل با این مشکل می‌ شود و هر روزی که می ‌گذرد، آن را به پرتگاه نزدیک ‌تر می ‌کند.»(5)

نتیجه آنکه راه حل دو کشوری عبری و عربی به خاطر داشتن پیامدهای منفی نظیر به رسمیت شناخته شدن رژیم صهیونیستی،  فراهم شدن زمینه ستم بیشتر و غارت سایر اراضی فلسطین توسط این رژیم و نجات صهیونیسم از سقوط قابل پذیرش نخواهد بود.

پی نوشت:
1. ر.ک: جورج لنچافسکی، رؤسای جمهور آمریکا و خاورمیانه از ترومن تا ریگان، ترجمه عبدالرضا هوشنگ مهدوی، تهران: نشر البرز، 1373، ص 35
2. ايسنا، کد خبر 8902-02485
3. خبرگزاری مهر، کد خبر 3916194
4. روزنامه مردمسالاری نسخه شماره 2027، 15/ 12/ 1387
5. ایسنا کد خبر 1401042517016