پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- مراسم هشتادمین سالروز یادبود «هولوکاست» با اجرای برنامه ‌هایی در شامگاه چهارشنبه در مناطق اشغالی رژیم صهیونیستی آغاز شد و اوج آن به صدا درآمدن آژیر در نیمروز پنج ‌شنبه بود.

«بنی گانتس»، وزیر دفاع رژیم صهیونیستی، در مراسمی در شامگاه چهارشنبه بار دیگر برنامه اتمی جمهوری اسلامی را تهدید حیاتی برای این رژیم خواند. او گفت: «ایران قصد دارد با دست‌ یابی به سلاح اتمی به تهدیدی جدی علیه ما تبدیل شود. در نتیجه، اسرائیل باید دارای توانایی نظامی برای دفاع از خود باشد.»

در مراسم دیگری که شامگاه چهارشنبه در موزه یادبود قربانیان هولوکاست برگزار شد، «اسحاق هرتزوگ»، رییس جمهور رژیم صهیونیستی، مخالفت با موجودیت اسرائیل را «نه یک موضوع سیاسی، بلکه یهودی‌ ستیزی آشکار» خواند.

به همین مناسبت آژیرهای خطر ساعت ۱۰ صبح پنجشنبه ۲۸ آوریل در سراسر مناطق اشغالی رژیم صهیونیستی به صدا در آمد. همزمان عابران پیاده از حرکت ایستادند و سواره‌ ها نیز خودروهای خود را متوقف کردند و از آن خارج شدند تا به قربانیان هولوکاست ادای احترام کنند. آنان به مدت دو دقیقه برای ادای احترام به قربانیان هولوکاست سکوت کردند.[1]

«نفتالی بنت»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیز در این مراسم گفت: «حتی در سیاه ترین روزهای تاریخ یهود، در جهنم انهدام، چپ و راست در همکاری باهم کوتاهی کردند. هر گروه به تنهایی علیه آلمان ها به جنگ برخاست.» او افزود، «ما نباید اسرائيل را از درون متلاشی کنیم. امروز، شکر خدا در کشور اسرائيل، یک ارتش، یک دولت، یک پارلمان و یک ملت داریم، ملت اسرائیل.»[2]

«روز جهانی یادبود هولوکاست»[3] هر سال در ۲۷ ژانویه به یاد رخداد هولوکاست در جنگ جهانی در مناطق اشغالی رژیم صهیونیستی و برخی دیگر از کشورها برگزار می ‌شود. طرفداران هولوکاست معتقدند این روز یادآور نسل ‌کشی است که منجر به مرگ حدود ۶ میلیون نفر یهودی شده است.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در قطعنامه ای که در ۲۴ ژانویه ۲۰۰۵ به تصویب رسید، روز «۲۷ ژانویه» را به عنوان روز جهانی یادبود هولوکاست مطرح کرد. این مجمع از همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد خواست به خاطر احترام به قربانیان هولوکاست به این روز احترام بگذارند. روز یادبود هولوکاست در ۲۷ ژانویه هر سال در بریتانیا برگزار می ‌شود. این عنوان یک رویداد ملی در انگلستان است و در ایتالیا تعطیلات عمومی می ‌باشد.[4]

اساساً هر حادثه تاریخی می تواند به عنوان یک موضوع تحقیق به بحث گذاشته شود اما داستان هولوکاست در بعضی کشورها استثنا شده است. انکار هولوکاست به‌طور صریح یا ضمنی، در ۱۷ کشور نظیر اتریش، بلژیک، فرانسه، آلمان، مجارستان، هلند، لهستان، پرتغال، رومانی، روسیه، سوئیس و مناطق اشغالی رژیم صهیونیستی، غیر قانونی است. برخی از پژوهشگران که به عنوان «تجدید نظر طلبان تاریخی – عقلانی» معروفند، نظیر دیوید اروینگ، مورخ بریتانیایی، روژه گارودی محقق فرانسوی، یورگن گراف، مورخ سوئیسی، پروفسور روبر فوریسون به جرم انکار هولوکاست زندانی شده اند. حتی برخی از این شخصیت ها از سوی گروه‌های تندروی یهودی مورد آزار و ضرب و شتم قرار گرفتند.[5]

محققان با بررسی جوانب مختلف هولوکاست نشان داده اند که داستان کشتار شش میلیون یهودی به دست آلمانی های نازی در اتاق های گاز، افسانه و دروغی بیش نیست.

از نگاه آنان، در طول جنگ جهانی دوم و چند دهه پس از آن، سازمان های صهیونیستی با هدف برانگیختن احساسات همدردی و حمایت مادی و معنوی جهانیان به نفع یهود و به خصوص به منظور تشکیل دولت رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی فلسطین، تعدادی از محققان و اساتید دانشگاه های معتبر جهان را بر تصدیق این مسأله وادار کردند. همین امر باعث شد تا مردم این مطالب غیر واقعی را حقایق غیر قابل تردید فرض کنند اما با گذشت زمان، غیرمنطقی و غیر قابل اعتماد بودن بسیاری از این داستان ها فاش گردیده است.

یکی از شاهدان به ظاهر عینی به نام «آرنولد فریدمان» که در طول دادگاه های رسیدگی به جنایات جنگی در نورنبرگ از بازجویی های مختلف عبور کرده و شهادت او مبنای بسیاری از ادعاهای صهیونیست ها برای اثبات داستان هولوکاست شده بود، در سال 1985 میلادی مجبور به اعتراف شد و اظهار داشت: «هیچ یک از ادعاهای من واقعیت نداشته و هرگز آن چه را مدعی شده ام، تجربه نکرده ام!»

«رادولف ورپا» یکی دیگر از مشهورترین شاهدان آشویتس است. وقتی از او می پرسند آیا همه آن چه در فیلم معروف «شوآ» گفته، حقیقت دارد؟ می گوید: «من نمی دانم، من در آن فیلم یک هنرپیشه بودم و تنها آن چه در متن بود تکرار می کردم».!

موزه ملی آشویتس در سال 1990م ادعای کشته شدن شش میلیون یهودی را در این اردوگاه پس گرفت و آن را به یک میلیون نفر کاهش داد![6]

در سال 1994م یکی از دانشمندان فرانسوی عدد یک میلیون را به 700 هزار نفر کاهش داد و در سال 2002 یکی دیگر از تاریخ نگاران حامی هولوکاست میزان کشته شدگان آشویتس را 500 هزار نفر اعلام کرد![7]

وینستون چرچیل(نخست وزیر انگلیس در زمان جنگ) در کتاب 6 جلدی «جنگ جهانی دوم» خود، هیچ اشاره ای به داستان هولوکاست و نسل کشی آلمان ها علیه یهودیان نکرده است.

دوایت آیزنهاور، رئیس جمهور پس از جنگ آمریکا در کتاب «جنگ صلیبی در اروپا» که خاطرات و برداشت های او از جنگ جهانی دوم است، اشاره ای به کشتار یهودیان در اتاق های گاز نکرده است. آیا کشتار شش میلیون یهودی برای آن ها هیچ ارزش و اهمیتی نداشته است؟[8]

کتاب خاطرات دکتر «یوهان پل کرمر» پزشک اردوگاه آشویتس نیز گویای این واقعیت است که اصلاً اتاق گازی برای کشتن یهودیان وجود نداشته، بلکه آن چه به این نام تبلیغ شده، در واقع اتاق هایی به منظور مبارزه و از بین بردن پشه ناقل بیماری مهلک تیفوس بوده که مورد استفاده قرار می گرفته است.

نتایج تحقیق لوئیس مارشالکو، یکی از افسران یهودی ضد اطلاعات امریکا(CIC) در سال 1949 میلادی گویای این حقیقت است که اصلاً در اردوگاه های نازی ها، صنعت سوزاندن و یا خفه کردن به وسیله گاز وجود نداشته است.

یکی دیگر از دلایل ساختگی و جعلی بودن داستان هولوکاست آمار جمعیت یهودیان قبل و بعد از جنگ جهانی دوم است. سالنامه های آمریکا آمار جمعیت یهودیان را قبل و بعد از جنگ اعلام کرده اند که تغییر چندانی در آن مشاهده نمی شود.

در کل اروپا در زمان جنگ سه میلیون و یکصد و بیست هزار نفر یهودی ساکن بوده اند. چگونه ممکن است دو برابر این جمعیت در طی جنگ کشته شده باشند؟! جالب تر این که آمار یهودیان ساکن در آلمان 600 هزار نفر بوده که قبل از جنگ به دستور هیتلر 400 هزار نفرشان اخراج شده بودند![9]

به اعتراف «هنریک هملر» مرد شماره دو آلمان نازی و فرمانده ارتش آلمان و رئیس گشتاپو در زمان جنگ جهانی دوم، کوره هایی که در اردوگاه های آلمان وجود داشته، برای جلوگیری از بیماری های واگیردار مانند تیفوس بوده است، تا با سوزاندن اجساد مبتلایان از گسترش این بیماری مهلک و واگیردار جلوگیری شود.[10]

واقعیت این است که تلاش گسترده و فوق العاده صهیونیست ها برای توسعه داستان هولوکاست و پناه بردن به آن، برای استمرار جلب حمایت و ترحم جامعه جهانی و نادیده گرفتن تأسیس دولت مبتنی بر آموزه های سنتی و نژاد پرستانه است.

پی نوشت:
[1]. محبت نیوز، جمعه 9 اردیبهشت 1401  
[2]. https://fa.timesofisrael.com/
[3]. International Holocaust Remembrance Day
[4]. «روز جهانی یادبود هولوکاست» از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
[5]. «انکار هولوکاست» از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
[6]. گروهی از تجدید نظر طلبان تاریخی امریکا، «بحثی آزاد در مورد هولوکاست»، ماهنامه سیاحت غرب، مرکز پژوهش های صدا و سیما، شماره 37، مرداد 1485، ص82- 85
[7]. مارک، وبر، اعتبار از دست رفته هولوکاست، سایت مؤسسه بازنگری تاریخی www.ihr.com؛ به نقل از منصور حاتمی راد، «افسانه تاریخی هولوکاست»، مربیان، پاییز 1385، شماره 21، ص 112- 128، ص 119
[8]. گروهی از تجدید نظر طلبان تاریخی امریکا، «بحثی آزاد در مورد هولوکاست»، ماهنامه سیاحت غرب، مرکز پژوهش های صدا و سیما، شماره 37، مرداد 1485، ص 86
[9]. مجید صفا تاج، «اسطوره نخ نما شده صهیونیسم»، همشهری دیپلماتیک 24/10/84، ص 8.
[10]. فینکلشتان نورمن، صنعت یهودی سوزی، ترجمه سوسن سلیم زاده، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بی تا، ص 96