پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب - اهمیت ماشیح موعود در فرهنگ دینی یهود تا آنجاست كه گفته می شود نام او پیش از آفرینش جهان آفریده شده است: «پیش از آنكه عالم هستی به وجود آید، هفت چیز آفریده شد: تورات، توبه، باغ عدن، جهنم، عرش الاهی، بیت المقدس و نام ماشیح».[1]

فقراتی از تنخ[2] که اشاره به ماشیح یا مسیحا دارد، حاوی نام ‌های گوناگونی برای اوست:

1. داوود: برجسته ترین و معروف ترین نامی كه در یهود به ماشیح داده شده، «داوود» است: خداوند در آینده، داوود دیگری را برای ملت اسرائیل برپا خواهد ساخت. چنانكه مكتوب است: «ایشان خداوند خدای خود و داوود پادشاه خویش را كه برای ایشان برپا خواهم ساخت، خدمت خواهند كرد»(ارمیا 30: 9). گفته نشده است «برپا ساختم»، بلكه «برپا خواهم ساخت».[3]

2. ابن یا ذریه داوود: «نجات عظیمی به پادشاه خود داده و مسح كرده خویش را احسان و رحمت می‌ كند یعنی داوود و ذریه او تا ابد»(مزامیر ۱۸: ۴۹-۵۰). «نهالی از تنه یَسّی(پدر داود) بیرون آمده»(اشعیا، 11: 10)

3. شیلّو[4]: این نام بر گرفته از این فقره است: «تا كه شیلّو بیاید.»(پیدایش 49: 10)

4. یینون[5]: به معنی دوام آوردن پیش آفتاب است که برگرفته از این بند مزمور است: «نام او تا ابد باقی خواهد ماند و اسم او پیش آفتاب دوام خواهد كرد»(مزامیر 72: 17).

5. مِناحِم[6] بن حِزقیا: مناحم به معنای تازه كننده جان است که منشا این اسم نیز این بند است: «زیرا تسلی دهنده (منحم) و تازه کننده جانم از من دور شده است»(مراثی ارمیا 1: 16)

6. حنینا[7]: شاگردان مکتب ربی حنینا[8] ماشیح را با استناد به فقره‌ی «زیرا كه بر شما ترحم(به عبری: «حنینا») نخواهم كرد»(ارمیا 16: 13)، حنینا می ‌نامند.

7. مبروص: یعنی بلا كشیده؛ زیرا ماشیح سختی ‌ها می‌ كشد و گرفتاری ‌های یهود را به جان می ‌خرد: «مسلماً او بیماری‌های ما را تحمل کرده و دردهای ما را بر خود حمل نموده است. ولی ما او را بلا کشیده و ضرب خورده و رنج دیده از جانب خداوند محسوب نمودیم»(اشعیا، 53: 4)

8. صِمَح[9] به معنای شاخه و نهال: این نام برگرفته و تفسیر شده از این فقره است: «اینك مردی كه به شاخه مسمی است و از مكان خود خواهد رویید و هیكل خداوند را بنا خواهد نمود ... و بر كرسی او جلوس نموده، حكمرانی خواهد كرد»(زكریا 6: 12ـ 13).

9. بَر نَفلِه[10] یعنی فرزند افتاده: که بر گرفته از این فقره است: «در آن روز خیمة داود را که افتاده است، بر پا خواهد نمود»(عاموس 9: 11).[11]

پی نوشت:
[1]. تلمود بابلی، پساحیم، 54 الف.
[2]. تنخ، نام عبریِ بیست و چهار کتب مقدس یهود است که شامل تورات(اسفار پنج گانه)، نِویئیم(انبیا) و كِتوبیم(مكتوبات) است.
[3]. تلمود بابلی، سنهدرین، 98 ب.
[4]. Shiloh معنای شیلو مبهم است. برخی آن را به معنای «صاحب حق» می دانند.
[5]. Yinnon
[6]. Manahem
[7]. haninah
[8]. ربی حنینا بن دوسا، عالم یهودی دوران 60- 80 میلادی است که در نیکوکاری معروف و در دانش رموز تورات دارای مقام شامخ و نیایش ‌های اعجاز انگیزی داشت.
[9]. Tazemah
[10]. Bar naphle
[11]. تلمود بابلی، سنهدرین، 96 ب؛ آبراهام كهن، گنجینه‌ای از تلمود، ترجمه امیر فریدون  گرگانی، تهران: اساطیر، 1382ش، ص 356