پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دشمنان اسلام و انقلاب اسلامى، برنامه و بودجه براى «تهاجم فرهنگى» اختصاص داده‌اند و با همه امکانات و ابزار و شیوه‌ها در پى جدا ساختن جوانان جامعه از جریان مقدس اسلام و انقلاب در میهن اسلامى ما و در سطح جهانند.
امروز دیگر تردید در فعالیت‌هاى برنامه ریزى شده دشمن براى هجوم به فرهنگ دینى و ارزش‌هاى اخلاقى و انقلابى ما، نشانه بى‌خبرى و غفلت و سادگى است. معرفى الگوهاى ناسالم به جوانان و کشاندن آنان به وادى عشق‌هاى خیابانی و سست، یکى از همین دام‌ها و برنامه‌هاست.
با این حساب، براى صیانت جوانان عزیز از این آفتها و توطئه‌ها، از سنین کودکى و نوجوانى باید برنامه داشت و هوشیارانه و دقیق، در جهت تغذیه فکرى، روحى، عاطفى و هدایت آنان در بستر صراط مستقیم و بر اساس قرآن و عترت تلاش کرد.

ایجاد محبت اهل بیت (علیهم‌السلام) در دل نوجوانان و جوانان و گره زدن اندیشه و عاطفه و محبت آنان با این خاندان پاک و نمونه، مى‌تواند یکى از این شیوه‌ها و برنامه‌ها به شمار آید. براى آنان که در پى «مهرورزى» و دل باختن و محبوب گزیدن و دوست داشتن‌اند، اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، بهترین و برترین محبوب و معشوقند و عشق به این خاندان، ارزنده ترین و ماندگارترین عشق‌هاست.
عواطف پاک و مقدس نسبت به معصومین و خاندان پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) عامل ثبات قدم بیشتر در راه دیندارى است و عشق و محبت به اهل بیت (علیهم‌السلام) تا حد زیادى بیمه کننده افراد در برابر گناه و فساد است، به شرط آنکه این محبت و دوستى، عمیق، ریشه‌دار و از روى بصیرت و معرفت باشد و با هدایت صحیح، انسان را در مسیر عمل قرار دهد.

از سوى دیگر جوانان و نوجوانان اگر پایه‌هاى اعتقادى استوار و تربیت‌هاى دینى درست نداشته باشند، آسیب پذیرترین قشر جامعه در مقابل امواج گناه و فساد اخلاقى و اجتماعى به شمار مى‌آیند.
بنابراین ایجاد محبت اهل بیت (علیهم‌السلام) و معرفی بهترین الگو، بستر و مکانی مناسب هم می‌طلبد که حوزه‌های علمیه بهترین مکان برای این امر است.
عشق برتر که همان محبت اهل بیت (علیهم‌السلام) است، باید معرفی شود؛ همه نهادهای فرهنگی که غیرت دینی دارند تا حدی در امر ترویج و تبلیغ فرهنگ اهل بیت (علیهم‌السلام) کوشا هستند، اما حوزه‌های علمیه وظیفه خطیری در این امر به عهده دارند.

علومی که در راستای شناخت معارف اهل بیت (علیهم‌السلام) باید فراگرفت در حوزه‌های علمیه تدریس می‌شود. بنابراین افرادی که عاشق یادگیری معارف اهل بیت (علیهم‌السلام) و به دنبال معرفی و تبلیغ آنها هستند، بهترین و مطمئن ترین مکان، حوزه‌های علمیه است.
محبت اهل بیت (علیهم‌السلام) که عشق برتر است، فرع و شاخه شناخت است؛ کسی که می‌خواهد این عشق برتر را داشته باشد و حتی به دیگران هم معرفی کند، باید معرف و شناخت را فرا بگیرد. در واقع این معرفت مقدمات محبت است و حوزه‌های علمیه چنین مسئولیتی را برعهده دارند که محبت اهل بیت (علیهم‌السلام) را با بصیرت و معرفت عجین کنند و هر چه بصیرت و معرفت قوی‌تر و ریشه‌ای باشد تأثیرش در پیدایش محبت استوارتر و ماندگارتر می‌شود.

نتیجه اینکه یادگیری فرهنگ و معارف اهل بیت (علیهم‌السلام) و تبلیغ آن به طور جامع و کامل که مورد ستایش و سفارش اهل بیت (علیهم‌السلام) بوده است در حوزه‌های علمیه یافت می‌شود. در این زمینه به‌عنوان اتمام حجت و فصل الخطاب احادیثی را بیان می‌کنیم که می‌توان مصادیق آنها را حوزه‌های علمیه و طلاب نام برد.

امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: «خدا رحمت كند بنده‌اى كه ما را محبوب مردم قرار دهد و ما را مبغوض آنان نگرداند. به خدا قسم! اگر مردم سخنان خوب ما را براى دیگران نقل كنند، عزیزتر خواهند شد و كسى قادر نخواهد بود چیزى به آنان نسبت دهد یا وصله‌ای به آنها بچسباند. اما یكى از آنان جمله‌اى از ما را مى‌شنود و ده جمله دیگر از پیش خود به آن اضافه مى‌كند.»[1]
امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «بهترین مردم پس از ما کسى است که کار و فرهنگ ما را یاد کند و مردم را به یاد ما فراخواند.»[2]

پی‌نوشت:
[1]. الكافی، شیخ كلینی، ج8، ص229. «حُمَیدُ بْنُ زِیادٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ وُهَیبِ بْنِ حَفْصٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یقُولُ‌ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً حَبَّبَنَا إِلَى النَّاسِ وَ لَمْ یبَغِّضْنَا إِلَیهِمْ أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ یرْوُونَ‌ مَحَاسِنَ كَلَامِنَا لَكَانُوا بِهِ أَعَزَّ وَ مَا اسْتَطَاعَ أَحَدٌ أَنْ یتَعَلَّقَ عَلَیهِمْ بِشَی‌ءٍ وَ لَكِنْ أَحَدُهُمْ یسْمَعُ الْكَلِمَةَ فَیحُطُّ إِلَیهَا عَشْراً.»
[2]. الأمالی، شیخ طوسی، ج1، ص224. «رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً اجْتَمَعَ مَعَ آخَرَ فَتَذَاكَرَا أَمْرَنَا، فَإِنَّ ثَالِثَهُمَا مَلَكٌ یسْتَغْفِرُ لَهُمَا، وَ مَا اجْتَمَعَ اثْنَانِ عَلَى ذِكْرِنَا إِلَّا بَاهَى اللَّهُ (تَعَالَى) بِهِمَا الْمَلَائِكَةَ، فَإِذَا اجْتَمَعْتُمْ فَاشْتَغِلُوا بِالذِّكْرِ، فَإِنَّ فِی اجْتِمَاعِكُمْ وَ مُذَاكَرَتِكُمْ إِحْیاؤُنَا، وَ خَیرُ النَّاسِ مِنْ بَعْدِنَا مَنْ ذَاكَرَ بِأَمْرِنَا وَ دَعَا إِلَى ذِكْرِنَا.»

نویسنده: مصطفی پورصدوقی