پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ نقل و انتشار و تدوین حدیث، در بین اهل سنت، از ابتدای قرن دوم به طور رسمی مجوز گرفت و به تدریج آغاز گردید و علت تأخیر صد ساله از زمان حیات پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جلوگیری از آن توسط خلفا بود. در گزارش‌هایی که در تاریخ آمده است، خلیفه اول از پیشگامان مخالفت در تدوین حدیث بوده است. در حدیثی از ابن ابی‌ملیکه نقل شده که: «ان الصديق جمع الناس بعد وفاة نبيهم، فقال: إنكم تحدثون عن رسول الله صلى الله عليه وسلم أحاديث تختلفون فيها والناس بعدكم أشد اختلافاً فلاتحدثوا عن رسول الله شيئاً، فمن سألكم فقولوا بيننا وبينكم كتاب الله، فاستحلوا حلاله وحرموا حرامه.[1] ابوبکر در آغاز خلافت و پس از رحلت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، مسلمانان را گردآورد و به آنها اعلام کرد که از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، حدیث بازگو نکنند و به تبع آن از نوشتن و حفظ احادیث هم بپرهیزند. او از مردم، خواست در جواب سائلان بگویند که معیار کتاب خداست و به آن اعتماد کنید، حلالش را حلال و حرامش را حرام بدانید.»

پی‌نوشت:
[1]. تذکرة الحفاظ، ذهبی، بیروت، دار إحياء التراث العربی، ج1، ص2.