پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تشکیلات بهائیت در راستای گسترش نفوذ خود در کشور آذربایجان، با انتشار پیامی خبر از راه‌اندازی برنامه جدید «تلویزیون گفتمان» در این کشور داد.
دفتر امور خارجی بهائیان که بهانه‌ی راه‌اندازی این برنامه را بررسی دغدغه‌های ملی در آذربایجان و مشارکت در گفتمان‌های رایج کشور عنوان کرد، غیرمستقیم به تبلیغ بهائیت در این برنامه اذعان کرد. عسگرلی نماینده‌ی تشکیلات بهائی با تأکید بر تبلیغ بهائیت ذیل شعار تساوی زن و مرد، ترویج گفتمان و تشریح رفتار طاهره برغانی (از شخصیت‌های برجسته‌ی جنبش بابی) را برای مخاطبین، از اهمیت بالایی عنوان کرد.[1]
اما جالب است بدانیم در حالی هدف از راه‌اندازی این شبکه ترویج گفتمان برابری زن و مرد و آموزش اخلاقی عنوان شد که:

اولاً: تبلیغ بهائیت با استفاده‌ی ابزاری از شعار تساوی زن و مرد که در این برنامه به عنوان موضوعِ تبلیغیِ مستمر مطرح شد از حربه‌های فریبنده‌ی بهائیت به شمار می‌رود. همچنان که ولی امر بهائی، استفاده از این شعار را به عنوان فرصتی برای تبلیغ بهائیت دانسته است: «بهائیان سراسر عالم فرصت آن را دارند كه به جهان اطراف خود نشان دهند كه آنان به شيوه جديدی در روابط دو جنس رسيده‌اند. آن‌جا كه تهاجم و استفاده از زور حذف شده و به جای آن همكاری و مشورت جايگزين شده است. اگر موقعيت زنان در تعاليم بهائی به درستی نشان داده شود، مطمئناً توجه بيشتری را جلب می‌كند».[2]
البته در تبلیغات این فرقه، هیچ‌گاه به این موضوع پاسخ داده نمی‌شود که بهائیت چگونه می‌تواند منادی شعار تساوی میان زن و مرد باشد در حالی که قوانین و احکامش در جهت خلاف آن وضع شده‌اند؟! آیا فرقه‌ای که احکامی نابرابر در ارث بردن زن و مرد وضع کرده [3] و یا حضور در بالاترین نهاد تصمیم‌گیری خود (بیت العدل) را مختص مردان دانسته [4] و یا اساساً جنس زن را پست‌تر از مرد برشمرده [5]، می‌تواند متمسک به این‌گونه تبلیغات باشد؟!

ثانیاً: یکی دیگر از محورهای تبلیغی بهائیت، تشریح شخصیت قره العین و الگوسازی از وی برای مخاطبین عنوان شده است. اما الگوی زنان بهائی کیست؟!
زرّین تاج برغانی معروف به قرة العین، پس از آشنایی با مکتب شیخیه، همسر و سه فرزند خود را رها کرد و برای وصال محبوب خود (کاظم رشتی)، از قزوین عازم عراق شد.[6] وی بخاطر رنج بردن از مقابله‌ی فکری عموی خود (علّامه برغانی معروف به شهید ثالث)، با جریان انحرافی بابیت، طرح ترور او را برنامه‌ریزی کرد.[7] سپس با فرار مجدد از خانه [8]، به جمع بابیان پیوست و ضمن ادعای خدایی برای خود در بدشت [9]، با کشف حجاب، همبستری مشارکتی بابی‌ها با زن‌هایشان را بدان‌ها پیشنهاد نمود.[10]
با این حساب، چگونه می‌توان از زنی فاجره برای زنان الگوسازی کرد؟!

پی‌نوشت:
[1]. سرویس خبری تشکیلات بهائی، مورخ: ۲۶ شهريور ۱۴۰۰، ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۱.
[2]. برگرفته از مرقومه‌ی ولی امرالله، 7 جون 1931 م، خطاب به یکی از محافل روحانی ملّی.
[3]. ر.ک: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 23، بند 25.
[4]. اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع، ص 219.
[5]. ر.ک: احمد زرقانی، بدائع الآثار، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 1، ص 153.
[6]. ر.ک: حسن مرسل وند، گفت و شنود سید علی‌محمد باب با روحانیون تبریز، ص 128؛ فتنه باب، ص 168.
[7]. ر.ک: سید محمدباقر نجفی، بهائیان، تهران: نشر معشر، 1383 ش، صص 517-516.
[8]. ر.ک: همان، صص 522-512.
[9]. ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 2، ص 255.
[10]. جمعی از نویسندگان، فرقه‌های انحرافی، قم: مرکز تخصصی مهدویت، ص 164، به نقل از: ظهورالحق، ص 182.