از تعالیم تقلیدی بهائیت برای ایجاد صلح، تشکیل محکمه کبری است. اما آیا تشکیل چنین دادگاه گسترده‌ای امکان‌پذیر است؟! آیا زیاده‌خواهی و منفعت‌طلبی عده‌ای خاص که امنیت و رفاه بشر را به مخاطره انداخته‌اند، ضمانت اجرایی عادلانه‌ای برای آن دادگاه خواهند گذاشت؟! با نگاهی هرچند گذرا به عملکرد سازمان‌هایی مانند دیوان لاهه، شورای امنیت سازمان ملل، آژانس انرژی اتمی (که نه تنها در برقراری عدل موفق نبودند بلکه به اهرمی قانونی برای اعمال فشار بر دولت‌های ضعیف و غارت منابع آنان مبدل شدند.
 لذا قرآن کریم، روش انبیاء را برای تحقق عدل و قسط، قیام و جهاد ملّت‌ها در برابر مستکبران می‌داند: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ [حدید/25]؛ ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آن‌ها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حقّ از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند».

جهت مطالعه‌ی بیشتر بنگرید به مقاله‌ی: تشکیل محکمه کبری؛ از شعار تا واقعیت!