پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مسائل دینی، شرعی و اعتقادی نیاز به تدبر بسیار در جمیع آیات و روایات در آن مسئله دارد. در اصطلاح، به کسی‌که با تلاش و کوشش بهترین نظر را از نصوص دینی استنباط می‌کند، مجتهد گفته می‌شود. از طرفی چون رسیدن به ملکه‌ی اجتهاد برای همگان میسر نیست، افراد باید در امور شرعی از شخص مجتهد اعلم تقلید کنند. حال طبق نظر مراجع تقلید، تقلید ابتدایی از میت جایز نیست.[1] یعنی شخصی که می‌خواهد مرجع تقلید انتخاب کند، باید از مراجع حی و زنده تقلید کند.

اما علی یعقوبی که طبق اسناد، تحصیلاتش تا سطح دیپلم است و دانشجوی اخراجی از دانشگاه می‌باشد، در صحبت‌هایش نظریه‌هایی ارائه داده که صلاحیت نظر دادن در آن موضوعات را ندارد؛ وی می‌گوید: «اگر مردم در اين زمان به رساله علامه مجلسی عمل كنند، كافی است.»[3] این درحالی است که علامه مجلسی 300 سال قبل از دنیا رفته است و طبق نظر فقها، تقلید ابتدایی از میت جایز نیست. در ثانی یعقوبی صلاحیت انتخاب مرجع تقلید برای دیگران را ندارد. چراکه شخص مُقلد باید اطمینان پیدا کند که فردی اعلم است و تشخیص مجتهد اعلم راه‌های مشخصی دارد و این اطمینان از سه راه است.
1. این‌که خود شخص یقین پیدا کند که فلان مرجع تقلید، اعلم است، مثل این‌که خود شخص عالم باشد و بتواند مرجع تقلید اعلم را تشخیص دهید.
2. دو نفر عالم و عادل اعلمیت یک مرجع تقلید را تصدیق کنند در صورتی که با گفته دو عالم عادل دیگر تعارض نداشته باشد.
3. از گفته گروهی از اهل علم، یقین یا اطمینان پیدا کند.

گرچه یعقوبی آن‌قدر خودخواه بوده که معتقد است هیچ فقیهی در میان شیعه غیر از خودش جایگاه واقعی فقه را در نظام معارف اسلامی نمی‌داند. وی در بسیاری از سخنرانی‌های خود به علمای شیعه حمله نموده و آن‌ها رابه قصور در فهم معارف دین متهم می‌کند. او می‌گوید: «من مسائلی را مطرح می‌کنم که در تاریخ هزار و چهارصد ساله اسلام گفته نشده و کسانی که مدعی اسلام‌شناسی هستند نیز از آوردن مثل آن و یا تکمیل آن عاجزند. اگر صد عالم، صد شبانه‌روز زحمت بکشند و بخواهند درباره حنیفیت سخن بگویند، به اندازه‌ای که من فی البداهه در این باره حرف دارم، مطلب نخواهند داشت.»[2] این‌ سخنان نشان می‌دهد طرح بحث تقلید از علامه مجلسی نوعی فریب است و او کسی جز خودش را برای تقلید مستحق نمی‌داند.

پی‌نوشت:

[1]. اجوبه استفتائات، س 22.
[2]. «زند گینامه و ادعا های علی یعقوبی»